Salıncak düşleri

Beton beton üstünde
insan beton içinde
her konforumuz tamam da
mutlu değiliz şehirde

Ne bir asma gölgesi
ne suları mahcup dere
gülmez dostun çehresi
ölünce döneriz köye

Ne çocuklar neşeli
ne bir ağaç gölgesi
çektiğimiz her çile boş
şehir öldürüyor bizi

Yıldızların yıldız değil
gecelerin zaten azap
tek bir mevsim hoş değil
çimlere basmak yasak

Apartman yönetmeliği
icra, haciz, alacak
komşuluk zaten bitmiş
ölsek yok kaldıracak

İnsan yalnızlık içinde
kimin eli kimin cebinde
bilmesem de ben yolunu
bir dağ köyü var içimde

Bir gün kaçar kurtulurum
belki her şeyi unuturum
çiçekli bir ağaç dalına
bir salıncak uydururum

Kağıt Gemilerin Kaptanı / Hayrettin Turan