Vicdansızlığın, vefasızlığın okyanusunda çare yoktur

Duydun mu hiç çığlıkları sessizden gelen?

Bir hayat bekliyor çare için düşündün mü gerçekten?

Oysa geceler boyu bekler belki bir kalyonda

Bir mağarada beklide kapı komşunda

Yalnızlığın saatlerini hiç düşündün mü?

Bekledin mi kulaksız o saatleri bekledin mi?

Sevgi yeniden doğardı bekleseydin duysaydın koşsaydın

Kapattın gözlerini kendi yalancı iklimine koştun sarıldın

Kapattın gözlerini lakin olanlar gerçek yanıldın

Korktun kaçtın

Rüzgâra kaptırırken ruhunu bilinmezliğe

Bilinende aşk kapıdan giriyordu sana el sallıyordu

Aydınlık sana gülümsüyordu

Gamzesinde güller açıyordu

Sen çığlık yalnızlığa koştun oysa yalnızlık ağlıyordu

Kanatsızlığınla kanat çırpmaya çalıştın

Aşkın kanadını görmeden koştun kaçtın

Kervan kervan aşk geçti kapında görmedin

Görmek istemedin korktun kaçtın

Yalnız kaldın

Şimdi yalnız kalan, ağlayan yalnızlıkla ağla

Ağla da yüreğini dağla ateş olamayanla

Olmayandan olanı çıkar nasıl çıkacaksa

Çıkmayanda çareyi ara nasıl çare olacaksa

Çaresizliğe sarıl nasıl merhametle saracaksa

Sarılmayanın nasıl yoksa sarması yok olanla yok olacaksın

Bakma arkana arkanda çareler yok oldu

Çaresizlik ummanındasın bakınma her şeyi yok ettin

Boşuna da ağlama ağlamalar çare olmuyor,

Vicdansızlığın vefasızlığın okyanusunda çare yoktur arama…

Mehmet Aluç