Vurgun yemiş

Degmen onun gamlı yaslı gönlüne
ne çileler çekti geldi bu gününe
ezelden evvel vurgun yedi gençliginde
degmen artık mubarek yüregine

eli öpülesi hünerleri benliginde
o, çok yaşasın mutlu bireyleriyle
ak düşürdü hüzünler tellerine
başı okşanmadı çocuklugundan bugününe

öksüz bir melekken gençliginde
acılarla tanıştı bahar gününde
sıcak yuva özlemi hayalinde
hüzünlerle doldu her gününde

dünyaya gelmek suç muydu
anasızlık bu muydu.
perişanlık diz boyu onunla yogruldu.
göz yaşlarına durmadan boguldu.

bayramları mutlu bireylere baktı
onun yüregi annesizlikten yanıktı
mazideki hatıralar ona bir tanıktı
becerisi dillerde bir bir aktı.

dönüp geriye bir bir baktı
kara günleri maziye attı.
sönmüş lambaları yine yaktı.
gülen yüzüyle sevgisine sevgi kattı..

Gonca Yeşiltepe