Vuslat arefesi

Heyula göz kırptı yan pencereden

Öteler gel dedi, beklemekteyiz

Efkar ardı ardına ezik beynimden

Sıralandı sevmek vaktindeyiz

Gonca açıldı gülnihallerde

Bülbül ağladı gülbahçesinde

Benim hayalim senin içinde

Kapladı fezayı cihanı hem de

Firkat vuslata talip ezelden

Ölüm de nedir ki ıraklar varken

Makberin içinde sızlanan beden

Ah dedi yüreğin en içteninden

Acısı çekilmez imiş ayrılıkların

Hani can tende konaktır ya,

Bir ad koyamadım bu yalnızlığın

İçimdeki elim ızdırabına