Ya birbirimizin olacağız ya ellerin

Gözlerine bakarken, içimdekileri söyleyememek var ya, ölümün diğer adı olmalı. Gözlerine bakarken, uzanıp elini tutamamak, yaklaşıp sana, nefesini hissedememek, sarılıp omuzunda uyuyamamak varya, ölümün diğer adı olmalı.

Her gün yanında beş dakika geçirebilmek için, saçma sapan sebepler buluyorum. Seni görmek için gözlerimin verdiği savaşı, kurtuluş savaşına benzetiyorum. Bir gerçek varki, kurtuluş savaşının kazanıldığıdır. Ama ben bu savaşı kazanabilir miyim? İşte onu bilmiyorum.

Normalde, asık suratlı, düşünceli olan bir kadının, benim yanımda devamlı gülmesi, beni güldürmeye çalışması, göz göze geldiğimizde, gözbebeklerindeki canlılık, beni bilmediğim dünyalara götürüyor sanki. Dikkatimi çeken, karşılıklı birbirimize iğneleyici sözler söyleyip, çocukca küsmelerimiz. Ama nedense çok sürmüyor bu küskünlüklerimiz.

Bazen her türlü riske girip, sana açılmak geliyor içimden. Kendimi firenliyorum. Seni kaybetmekten korkuyorum. Belkide sende aynı düşüncelerdesin, aynı şeyler senin içinde geçerli. Sen de kaybetmekten korkuyorsun. Ya korkularımızdan dolayı hiç birbirimizin olamayacağız ya da kaybetmek uğruna açıp içimizi, ya birbirimizin olacağız ya da ellerin.

Ellerim kaç kere telefona gidiyor bilmiyorum artık. Tek bildiğim ellerimin hep geri döndüğüdür telefondan. Saçma sapanda olsa bir sebepten mesaj yazsan, beni cesaretlendirecek, korkularımı azaltacak, kaybetme riskimi düşürecek bir şey yapsan bana, bütün benliğimle sana gelmeye hazırım.

Biliyorum, hayatında hiç erkek olmamış, sadece mutlu bir hayat ve kaliteli çocuklar yetiştirmek istiyorsun, iyi bir anne olmak hayalin. Kaç kere tekrar tekrar söyledin bunları bana. Korkuyorsun yanılmakdan, çekingenliğinde bundan belki. Azıcık cesaretli olsan, hayallerini vermeye hazır olduğumu çığlıklar atarak anlatırdım sana.

Ya korkularımızdan dolayı hiç birbirimizin olamayacağız ya da kaybetmek uğruna açıp içimizi, ya birbirimizin olacağız, ya da ellerin.

ENGİN GÖKSU