Ya nohut yedi ya turp!

Telaş içersinde elinde kitaplar, annesinin siparişi olan birkaç parça yiyecek koşar adımlarla son anda otobüse binmeyi başardı Serhat.

“Haydi beyler ilerleyelim herkes evinde gidecek nidaları arasında körüklü otobüsün körüğünün olduğu yere kadar geldi. Serhat o körüğün olduğu yeri sahne gibi düşünürdü hep, dönemeçlerde dönen bir sahne. Bir mikrofonu eksik solistler dizelenir körük hizasında.

Serhat kulağında sevdiği melodiler, yerleşti kendi yaşıtları neşe içersinde şakalaşan gençlerin yanına.

Son yolcuyu da alıp diğer durakları es geçerek yola koyuldu salon salomanje otobüs. Serhatın yanında ki gençler sanki kaynıyordu araların da işaretleşip duruyordu.

Birden üçten geriye doğru sayıp "offf ya ağabey nasıl bir şeydi o off abi nasıl kokar bu böyle kesin ya nohut yedi ya da turp" tarzı söylemlerle sanki arkadaşları gaz çıkarmış(osurmuş) gibi yaparak arkaya doğru ilerlemeye başlamışken sadece ortada benle şakaya maruz kalan arkadaşlarını yalnız başlarına yetim gibi bırakmışlardı...

Serhat ve diğer çocuk birbirlerini uzun bir süzdükten sonra liseli arkadaş Serhat’ tan çabuk davranarak kahkahalar eşliğinde “ağabeycim ya adam ne koyuverdi be ya” diyerek arkaya doğru ilerleyip ilk durakta da arkadaşlarıyla birlikte kaçar adımlarla olay mahallinden uzaklaşmışlardı...

Söylendi içten içe Serhat “ulan o değil sahiden gazım olsa ortadaki direğe tutunup döne döne kafalarına osuracaktım da ancak bana bakan bir otobüs insan ve kulağımda o hoş ezgiler olmasa ben bilirdim size yapacağımı. Bundan sonra o 4 liseliyi bir arada görürsem kaçacağına dair kendine sözler vererek ve o liselilere gereken hoş sözleri ederek koşarak indi otobüsten.