Yağmur, hüzün ve zehir

Yağmurun sesine bulandı gece

Ayak izlerini duyar gibiyim

Hüzün ve piyanonun zehri kalbimde

Sessiz bir gitar sonra,

Buğulu sesin ardından…

Gözyaşım üzer seni biliyorum

Şimşek de ürkütür bakışlarını…

Oysa mıhlandıkça kedercil kimliğin ruhuma

Kemiklerime saplanır her damlası yağmurun

Ve gecenin

Ve ahenksiz yeryüzünün

Ve kapitalist sanatın

Ve sana çiçeksiz gelen ellerimin…

Yağmurun sesine bulandı gece

Ayak izlerini duyar gibiyim…

Hadi bana çay demle,

Mutlu edemediğim çocuk ellerinle…

Gözyaşım üzer seni biliyorum

O halde bana da öğret yağmurda gülmeyi

Ve küresel acılarda

Ve aşk marşlarında

Ve beklerken eşini devinimsiz

Ve çiçeksiz

Ve ölgün gözlerle

Ve ısınamazken ıslak ayakkabılarda

Ve hıçkırırken Abelard’dan bu yana…

Hüzün ve piyanonun zehri kalbimde

Sessiz bir gitar sonra

Buğulu sesin ardından…