Yağmur hikayeleri...

Pencerenin kıyısına oturup yağan yağmuru seyrederken dalıp gidiyorum...
"Sonbahar geldiğinde yapraklar hüzünden olsa gerek sararıp tutunduklara dallara veda ederek savrulurlar oradan oraya.. Hava da bu hüzünlü tabloya eşlik eder, üşütür buz keser bazen de ağlar akıtır gözyaşlarını... Kimi zaman bir iki damla kimi zaman sicim gibi akıtır gözyaşlarını.

Evet aslında yağmur gökyüzünün hüzünlendiğinde akıttığı gözyaşlarıdır benim hayallerimde. İlkbaharda sevinçten akıtır gözyaşlarını sonbaharda hüzünden...

Bu sefer sonbahardaki gözyaşlarına ben de eşlik ediyorum... Birlikte ağlıyoruz sen gittin gideli... Ben camın içyüzünde gökyüzü camın dış yüzünde akıtıyoruz gözyaşlarımızı yağmur gibi.. Coşturuyoruz birbirimizi

Bilinmez gökyüzünün neden ağladığı... Kim bilir belki senin gidişine ağlıyordur o da yada ben ağlıyorum diye bana ağlıyordur bilinmez.

Islak sokaklara bakarken hiç bir şeyin tadı yoktur.. Ne ince belli bardaktan içtiğim çayın tadı vardır ne de hüzünlendiğimde yaktığım sigaranın.. Alışkanlık işte yine de içer insan.

Gökyüzü ağlar sen ağlarsın insanın yüreği sırılsıklam olur, sokaklar ise yağan yağmurdan..

Sabaha kadar ne ben vazgeçtim ağlamaktan ne de gökyüzü.. Sadece ikimiz anlayabiliyoruz birbirimizin halinden... Tamam artık keselim diyor ağlamayı.. Başka sefere randevulaşıyoruz... .

Bilmiyorum saat sabahın kaçını gösteriyor.. Yavaş yavaş üzerime bir ağırlık çöküyor. Göz kapaklarım ağırlaşıp uyu artık diyor ve dalıp gidiyorum... "

Her yağmur yağışında böyle hikayeler gelir aklıma.. "Gerçekten acaba gökyüzünün gözyaşları mıdır bu?" derim... Yağmur bolluktur, berekettir, temizliktir... Çiftçinin, köylünün barajların, ağaçların dört gözle beklediği hasretleridir yağmur.

Sevgililer de yağmurda ıslanmayı sever, yürümeyi sever... Bazen çiseleyen yağmurda bazen de sicim gibi yağan yağmur altında rastlarız onlara . Romantikliği anlatır yaşatır...

Yağmurlar hep mutluluktan yağsın üzerinize... Size bolluğu bereketi mutluluğu getirsin her zaman...