Yalansız iyi

Ben benimle olamayan

Yalan birine inandığım için üzülmedim

 ben benimle olmayan yalan birinde kendimi kaybettiğim için üzüldüm

Bazı sözleri hiç unutmak istemez insan,

bazen iyi bazen en acısından,

güzel hatıralar hep kalsın aklında ama diğerlerini de unutma

unutunca geçiyor sanıyorsun sonra unutunca geçti dedirtiyorsun

bazı kötü sözler hiç unutulmazmış

bazı sözler hiç yaşamazmış

bir tarafından burkulur gidermiş

öğren içinde yara diye sakladığını

söyle de gitsin bu candan düşündüklerini

söylerler kötü zamanlarda, inandıklarını

 Hazır değilsen biraz daha tahammül sınırını zorlarsın, bir şeylerin düzeleceğine inanmak istersin, hep affedersin. Ama gün gelir o affettiklerin senin hayatına mâl olur. Soluduğun hava ateş olur yakar içini. Görmezden geldiklerin bir bir dolanır boynuna. Sevgi uğruna canını hiçe sayarsın. Hiçe saydığın canın değmez ya ona, bilemezsin. Zaten bilinmeyenlerdir insanın sonu. Hep belirsizliktir vazgeçmeyi göze aldıran. Ne demişlerdi, belirsizlik değersizliktir.

Bir şeyden vazgeçmenin ağırlığını, göğsü deldiğini kelimelerle ifade edemem. Ama vazgeçmenin aslında karşı tarafın sebep olduğu bir durum olduğunu anlatabilirim. Vazgeçme eşiğine gelene kadar çok şeyi görmezden geliriz, çok şeyi affeder, çok şeyi sineye çekeriz. Kaçınılmaz sondur ya işte, sonunda canın çıka çıka vazgeçersin. Tabii önce olmayacağını kabullenirsin, zihnine kabul ettirirsin ki daha kolay vazgeçebilesin. Yalanda kalmaktansa yanlızlığı seçip vazgeçersin...Bulut ve kendin, su ve kendin, güneş ve kendin, doğa ve kendin,  yalansız bir dünya  daha iyi 

"İlk benim yüzüme rastladınız, en eskisiyim buranın. Karnıyım dünyanın. Yeryüzünün ağrısı bendedir. Kum ve kayaç benim. Issızlık bilgisiyim ben, sessizlik bilgisi. Durmanın ve kalmanın büyük planıyım. Her şeyi gördüm, her şeyi. Suyun gidişini, ağacın çiçeklenişini.Tekrar tekrar gördüm ben daha da görürüm. Büyük zaman, benim. Denizler dalgalar dövdü beni, sert rüzgarlar yurt bildi zirvelerimi.Kırıldım, söküldüm, ufalandım; döndüm bitiştim tekrar kendime  açsan, kırsan, baksan; bütün yeryüzü, her zerremde.Taş taşıdım, içim kendimden yorgun benim, dilim çok uzun bir yankı.En eskisiyim ben buranın."

Birgul