- Kategori
- Şiir
Yalnızca sevdim

Sen geldin ben uyandım
Hayal kurdum ve sen geldin bahçeme
Bir baharın gelişi gibi içime dokundun
Ve öyle bir salıncak kurduk ki
Her sallanışımda bir gülüşün çığlığı koptu hücrelerimde
Elim ayağıma dolaştı dilim dilime
Avuçlarım bedenim titredi ikimizin içinde
Sevdim seni en güzel günümde
Ben seni beni sevmeme ihtimalini de sevdim.
Yüreğime dokunan o inci taneli bakışlarındı
Kalbime nakışlayan yanaklarından süzülen gülüş damlacıklarındı
Gönlüme su serpen narin bir selamındı
Aklıma dokunan ve ellerime uzanan avuçlarındı
Düşlerime uzanan gözlerindeki ışıltılarındı
Hayallerime işlenen sonsuz bir edaydın ey gönül ehlim
Sevdim sevdim sadece sevdim sana ait olanlar dışındaydı merkezde
Bedenin, kıyafetin, rengin, paran pulun değildi sevgim
İçime dokunan sonsuz bir iksirdi
Öylesine içmişim ki senden sarhoşum ben bildim bileli seni
Sevdim ve sevmeye yüz tutmuş ruhumla
Sonsuzluğa seninle bestelenerek sevdim
Sen ellerin olacağını bile bile
Acılarıma acı katacağını bile bile
Sevdim seni öleceğimi bile bile
Adım dilimde o’ zikir gibi gönlümde ince nağme süzülür
Bir ah etsem gülüşünden içim burkulur her gidişinden
Gözlerinle öldür bakışınla çürüt içimi ve gideyim seninle
Seni sevdim ya ölsem de kâfi bu gece
Her seni duyuşumda bir şeyler irkilir içimde
Ne yana dönsem gölgem gibisin her hecede
Sensizlikten konuşmayı bile beceremez oldum
İçim içimi kemirirken sensizliğin eşiğin de
Sevdim seni o en yüksek yerlerde gelincik gibi açan
Sevdim seni sensizliğini de senliliğini de
Bilsem ki öleceğim ve gözlerinle öldür sevdiğim
Son kez öyle gideceğim ben bir çözümsüz gecede
Sevdiğim seni bir ah eder ağlar içim her gece.