Yalnızlar saati

Çağan Irmak' ın bir kısa filminde rastladım bu tanıma..

Yalnızlar Saati..

Geceyi betimliyordu bir anlamda..

Her gece bir anlamda yalnızlar saatiydi..

Düşünceleriyle baş başa kalırdı insan..

Bu başka türlü bir yalnızlıktı..

Uzun süren bir maratondan sonra dinlenmek gibi..

Hayat maratonunda dinlenmek gibi..

*

Bir pencere kenarına dayanıp dışarıyı izlemek uzun uzun..

Sanki ilk defa görüyormuş gibi..

Bir de yağmur yağıyorsa..

Elinde de bir fincay çayın ya da kahven varsa..

Daha başkadır onun keyfi..

Dolanır durur zihninde insanın..

Yaşananlar..

Fikirler..

Acılar..

Mutluluklar..

*

Geçmişle muhasebesidir insanın..

Tek farkı uğraşılan şey para değil, yaşananlardır..

Giriş, gelişme ve sonuç bölümü elimizde olan yaşananlar..

Ve o an insana özeldir..

Kimse girmesin ister..

En sevdiklerinin bile..

*

Yalnızlar saati güneşin ilk ışıklarına kadar sürer..

Ya da ani bastıran bir uykuyla..

Yastığa başını koyduğunda bir süre daha devam eder..

Sonrasını hatırlamaz insan..

Uyumuştur..

Sonra?

Sonra yine aynı tatlar, aynı yolculuklar..

*

Yalnızlar saatine hoşgeldiniz..