Yalnızlığım, yalnızlığım

Uzun zamandır düşünüyordum bu boşluğun nedeninin ne olduğu

Çok uzun düşüncelerde bir dost yoktu yanımda

Sıcaklığını huzur veren nefesini duyamamıştım uzun zamandır

Eksikliğini ben hissediyordum

Ama o hissetmezmiş meğer

Ziyaretlerimiz kısaldı önce; bitmeyen işlerdendir dedik.

Sohbetlerimiz kısaldı ve telefonlarımızda yazmıyordu artık cevaosız arama “bir dost” diye

Okullardandır

Farklı şehirlerdendir dedik

Mesajlar gelmiyor maillerde de toplu mail olduğu yazıyordu

Yavaş yavaş uzaklaşıyorduk

Bu dostluğun sonunu görüyorduk

Ya da ben görüyordum

Uzun şehir yolculuklarında bana danışılmıyor

Mail bile atılmadan gidiliyordu

Yıllardır dostluk diye içimde beslediğim şeyin nne olduğunu bilmiyorum

Dostum, kardeşim diye sarıldığım insan kimdi bilmiyorum

En büyük savaşım olan kendimle savaşımda yoktu

Şimdi öss var o yine yok

Yorgun günlerimde yola devam diyen

Yoruldum diyecekken “ dayan ” diyen dost yok

Yol arkadaşım, tek dostum yok,

Uzaklaştığımızı görmek zor değilmiş meğer

Görmemek için direnen benmişim;

Yokluğunu, yalanlığını,

Sahte tebessümlerini

Yeni yaptırılmış takma tebessümlerini

Ve artık bittiğini dostluğumuzun

Görmek istemeyen

göremeyen benmişim eski günlerin hatırına özür dilerim arkamı dönüp giderim

“git gideceksen bekleme

Artık olmaz dedin senle çok eskitti beni bu hikaye tamam dedim tamam kabul laf anlatılmaz ki gerçeğe git gideceksen bekleme farklı değilsin sende gideceksen bekleme”

(Bana benden başka dost yok biliyorum

Birilerinden dostluk dilenmek niye*

Ya vardır ya da yok

Unutmuşum yaşanan çoğu şeyin sahteliğini

Son gemide kalktı artık

Yalnızım yine yalnız yok benim iki gözüm bir dostum

İnsanlara kardeşim demiş, onlara dostum demiştim

Olmayacaklarını bile bile

Olacaklarını ümit ederek

Ama yokmuş

Yüreğimin kıyısına vurdum

Bir sevgim vardı artık oda dibe vurdu.)