Yalnızlığımın Ellerinden Tut

zindan bu, başka bir şey değil

kurşunî mevsimlerin avcunda kıvranıyor tutsaklığım

keşkeler doğuruyor dudaklarım

suya hasret çavlanlar gibiyim

derin boşluklar kucağımda

saçlarımda bir cellat sanki aklarım

koşmaya çalıştıkça emekliyorum

bilmem ki

neyi bekliyorum,

kendimden öte yer mi var?

kaybolmaktan korkuyorum

içimde acemi bir yalnızlık

dudağımda ihtiyar bir nağme

kucağında uyut beni bu gece anne

bu kez düştüğüm yerden kalkamıyorum