Yalnızlığın Elleri 2 - Nam'ı Diğer Hayat

Sabah erken saatlerde başlardı kadının  mücadelesi. Hayat'a ayak uydurmalı, çalışıp kendi başına hayatını kazanmayı bilmeliydi. Her şeye rağmen yaşamasını seviyordu. Ruhu çocuktu çoğu zaman.. Ya da ruhu yorgundu çoğu zaman. Bilemiyordu. Bilmek istemiyordu belki de. Çözmek istemiyordu. Öylesine yaşamaktı en iyisi belki de.. Oldurmaya çalışmadan birşeyleri.

Günün yorgunluğu çökmüş omuzları ile gece evinin yolunu tuttuğunda sokak lambalarına takılırdı gözü.. Sıra sıra dizilmiş fakat yalnız, boynu bükük sokak lambaları. Kendi gibi diye düşünürdü.. Hayatın içinde kendi gibi.. Yaptığı işten dolayı çok insan tanıma fırsatı oluyordu ama o kalabalık içinde yalnızdı.. Öz-ünde yalnızdı kadın. Gece olup evinin kapısını kapattı mı yalnızlığın elleri kucaklardı kadını.. Üçbeş günde bir arayan bir iki arkadaşından başka hatırını soranı da yoktu. Ha bir de sevdiği vardı Hayat dediği. Ama o da öz-ünde yoktu. Ya da öz'de vardı da fiziki olduramıyordu. Tüm hayatı olmuştu Hayat. Ama bu da yanlıştı. Yanlışlık Hayat değil, Hayat'ın hayatıydı. İyiydi hayat.Özeldi, güzeldi, sevgi pıtırcığıydı. Ama hayatı engeldi kadının yüreğini güldürmeye. O yaşansa / yaşanabilse eşsiz olabilecek sevgiyi yaşamaya engeldi. Ya da Hayat kendi engel koyuyordu. Kimbilir.. Kadın çözemiyordu, çoğu zaman çözmek düşünmek de istemiyordu.

Yorgun omuzlarına düşerdi yorgun başı kadının koltukta. Uyuklardı, uyuyakalırdı ya da uyumak bir kaçıştı düşünmemek için. Çoğu zaman da susardı kadın içi çığlık çığlığa haykırırken. Susmak tercihiydi. Çünkü anlatamıyordu.. Ya da anlatmak istemiyordu artık. Kim bilir. Dehliz dolu yüreği gülerken ağlıyordu. Tam gülmeyi hatırladım diye düşünürken güldürenin öldürdüğünün farkına vardı. Mücadele edecek gücü kalmamıştı. Hayat yeterince yorucuydu kadın için. Yüreğini de öldüreni yük edip devam etmek intihardı. Kim bilir belki de istediği buydu. Ölmek

Her gece yaptığı gibi oturduğu köşesinden kalktı usulca. Gözlerini açık tutabilmek için tüm gücünü kullanmıştı.  HAYAT'ı yaşamak için ettiği mücadele geldi aklına. Uyumak istiyordu ve hiç uyanmamak.Yürüdü yatağına, sokuldu yastığına. Kucakladı yalnızlığın elleri kadını, yumdu gözlerini..iki damla gözyaşı döküldü yastığına, ağladı yalnızlığına..