- Kategori
- Şiir
Yalnızlık

Yalnızlığını kaybetmek isterken,
Heyecanları yokoldu, karanlık sokaklarda gezerken.
Oysa ne güzeldi her yeni güne uyanışı,
Olasılıklı hayallerle yarınlara yelken açışı...
Ne değişmişti?
Sadece büyüyordu
Yada büyüdüğünü zannediyordu
Ertelediklerini önüne sunan bir hayat varken karşısında,
Nasıl başederdi keskin, soğuk, ürpertici yalnızlığıyla.
Bulduğu ilk eli tutmak istedi,
Sımsıkı tutup bırakmamak.
Fırtınaya yakalandı, sağanak yalnızlığa,
Güneş doğmadı sabahlarına.
Ne çocuktu artık ne de kadın..
Geriye dönüş yok ama
Yolunu çizdi adım adım.