- Kategori
- Şiir
Yalnızlık

Yalnızlık!
Nasıl da batıyor insanın yüreğine ,
Zehirli bir ok gibi…
Hangi yöne dönersen dön ,
Batıyor kemik gibi…
Kimse yaralarımı sarmıyor ,
Sen gibi…
Dindiremediğim bir acı taşıyor yüreğim,
Yel gibi…
Sevdan kalbimde hiç sönmeyen bir,
Volkan gibi…
Şimdi söndü kalbimdeki volkan gözlerimden akan Nisan yağmurları gibi…