Yalnızlıkta yalnız değiliz

bir taş attım yalnızlık sularına

halkalar büyüdü yayıldı dört bir yana

kıyıya vurunca baktım birden aksimi gördüm

suda yok olup giden halkalar arasında

demek ki yalnızlığı bitirebilirmişim

istersem fırlattığım bir küçücük taşla

hatta biraz gülüp

bu geniş halkalarla

aksime bakıp bakıp eğlenebilirmişim

hem belki bu kıyıda

birini bulurmuşum

kendini benim gibi

yalnız sanıp üzülen

halimizi unutup mutlu da olurmuşum!(z)