Yaman şiirler. 3: Rektör amca, ne oldu sana…

Şimdi millete bir dert oldu ki sormayın
Mehmet Ali’yi bile unuttu gitti garibanlar
Koskoca Rektör adam hem bileklerini kesti,
Hem zehir yuttu, hem de kendini balkondan attı.

İşe bakın be, olay Toktamış Ateş’i bile unutturdu
O canım adam ki, çoktan cennetin yolunu tuttu
Ama adama bakın bre,  belli ki çok garantici
Hem zehir, hem bilekler, hem de balkondan aşağı.

Derdin neydi be adam üniversiteyi sen mi kurtaracaktın
Yoksa, kurtaramadım diye içine dert mi  ettin.
Ne kadar söylesek, bu üniversite değil, medrese diye
Yine de bazıları itiraz ediyor, üniversitenin alası bizde, diye.

Hayda. Bari üniversite görmesek, üniversite olsa bile
Liseden azıcık yüksek bir tepede inşa edilmiş bir bina
Birkaç da yadiğar adam , intihar etmeye meyilli
Artık nasıl geçinirlerse geçinsinler diye, serbest geçişli.

Böyle oluyor işler, manzara sonradan konuluyor
Kimsenin derdi kimseyi pek fazla  ırgalamıyor
Rektör amca niye öldü acaba diye, fazla sorgulamıyor
Aç mıydı açık mıydı, derdi neydi adamın diye .

Valla işin aslını faslını ben de bilmiyorum,
Ama gazel atar gibi, konuşup geçiyorum öyle
Kapılarının önünde bir bayrak sallanıyor,
Aynı bayrak, Üniversitenin önünde de sallanıyor.

Heyhat işte insan gittiğiyle kalıyor, başka
Öldüğüyle kalıyor, ölüme  herkes yalnız gidiyor
Bazıları daha garantici oluyor, zehir, bıçak ve balkon
Allah kimseyi umarsız bırakmasın, işimiz aslında çok yaman.
(30.01.2013)