Yaprak yaprak döksem kendimi

Dün hayatımda yaşadığım özel günlerden biriydi. Yaşamın kendisinden bir hediye aldım. İçim kıpır kıpır oldu ne kadar mutlu oldum anlatamam. Sizlerle de paylaşmak istedim:

Bir aile dostumuz birkaç ay önce güzel bir saksı bitkisini hediye etmişti bize. Ficus benjamin, bilenler bilir nazlı birşey. Yer değişince sanırım strese girdi yavaş yavaş yapraklarını dökmeye başladı. Ayıptır söylemesi Ziraat Fak. öğrencisiyim hem de Bitki Koruma eğitimi alıyorum. Profesörlere mi götürmedim ecnebi ilaçlar mı uygulamadım; ne yaptıysam kar etmedi. Sonunda pes ettim ne halin varsa gör deyip attım bir köşeye. İki kuru daldan birşey kalmadı saksıda kıyamadım da atmaya çıkmayan candan ümit kesilmez diye. Aklıma geldikce bir bardak su verdim sadece hepsi bu. Dün yine herzamanki gibi saksıya su vermeye gittim aaaaa ne göreyimmmm minik minik yapraklar filizlenmemiş mi? Çocuklar gibi sevindim neredeyse ağlayacaktım. Çıkardım balkona şimdi bol bol güneş alsın kendine gelsin diye. Akşam da aldım çayımı balkona çıkıp seyrettim onu. Dokunmaya korktum o kadar narin ki. Baktım... baktım... baktım...Minicik yapraklardan fışkıran enerjiyi çektim içime. Hayat doldum. O yapraklardan güç aldım. Bütün dertlerimi böyle döksem yaprak yaprak nasıl olur acaba? Kapasam kendimi herşeye. Bir kuru '' ben '' kalsam... '' O' nun bir avuç toprağa dayanıp yeniden hayat bulması gibi ben de nefes alışıma güvenip korkmasam kupkuru kalmaktan.Usul usul can versem kendime tekrar, tazelensem, dirilsem, yeniden başlasam hayata? Olmaz mı? Olur tabii hem de ne güzel olur :)

Teşekkür ederim benjaminim.