Yardımlaşma ve birlikte yaşama üzerine düşünceler

Deniliyor ki bir kişinin kaldıramadığı kayayı napacağız? Sen niye kaya kaldırıyorsun ki; vinç misin? İnsanlığın acze düşüşünün nedenlerinden biridir yardımlaşma. Bir elin nesi iki elin sesi varmış. Ben o bir elle sana bir tokat patlatayım gör bak sesi var mı, yok mu? Kardeşim sen tek başına doğmuyor musun ki tek başına da ölüyorsun. Bak ikisi de ilahi âleme ait ve orada yalnızsın. Ama kucakta doğuyor, ölüme dört kollu ile gidiyorsun. Demek ki dünyada var sorun. Hata ettik, Zerdüşt’ün ağzını bağlamalıydık.

Ucundan tutuyor, zıbarıp yatıyor. Tembellik hastalığı yardımlaşmanın ürünü. Evrenin uçurumlarında tırmalasın, bak nasıl çalışkan olur. Bizler insanlara kendi güçlerini gösterme şansı vermiyoruz.

Sadece zor durumlarda, kendiniz de zora düşmeyecekseniz birisine yardım edebilirsiniz. Biz herkese yardım ediyoruz. Her işimizi ortak yapıyoruz. E ortak yatağa girelim o zaman tövbe tövbe. Bugün sınırları çizilmemiş davranışlar yüzünden insanlık olması gerektiği yerde değil. Çünkü bu davranışlar insanların gerçek gücünü göstermelerine engel oluyor. Ferhat dağları delecek ama kazmayı alan koşmuş, Ferhat’a gerek kalmamış ki. Dünyaya gelen bütün insanlar yapmaları gerekeni yapabilselerdi bugün yıldızlarda yaşıyorduk. E onları boş bıraktığımız için de Asya steplerinde Cengiz Han ile adam kesme oyununa daldılar.

Doğru, bazı şeyler tek başına yapılamaz. Yardımlaşarak daha fazla iş yapılır. Evet, ama yardımlaşma moduna girdiğinizde güçler ve yetenekler zafiyete uğruyor. Birden fazla kişinin katılması gereken işlerde yardımlaşma değil görev bölümü yapılmalı; insanlara tek başına kendini gösterme şansı verilmeli. İnsanların birbirlerine yaslanarak yaşamaları onların yeteneklerini göstererek daha fazla iş yapmalarının önünü tıkıyor. Kişiler belirli işler için motive edilerek tek tek özel görevlendirilmeli. Bu, onların da kendine güvenini artırır. Ben toplumsal yardımlaşmanın işe yaradığını ama bize çok şey kaybettirdiğini düşünüyorum.

Birlikte çalışan kişiler birbirine bakar. Sen yaptın, ben yaptım muhabbeti başlar. Kıskançlık ve dedikodu olur. Aslında birlikte bir arada bulunmada da sorun vardır. Bu durum kötülüklerin kaynağıdır. Kişilerin dünyada ayrı ayrı tek başlarına yaşamaları artık bu çağda düşünülmeli. Bu ütopik düşüncenin sağlayacağı faydalar saymakla bitmez.

Kötülük planları yalnız yapılır ama ilham çevreden alınır. İnsanların yanlışları onlarla birlikte yaşadığınız için sizi rahatsız eder. Deniliyor ki insan sosyal bir varlıktır, yalnız yaşayamaz. Hayatın sokakları yine olsun, yine birbirlerini bulsunlar. Ama sadece tanışıp konuşmak için. Birden fazla kişinin birlikte yapabileceği işlerde yine birlikte çalışılsın. Sorun insanların yıllarca iç içe yaşamalarında, her zaman beraber olmalarında.