Yaşam (Son Bölüm)

“Sonra ne yaptın Yaşam dede, Hülya’sız yaşamaya nasıl alıştın?” diye sordu genç adam, öğrencisi İslam .

Yaşam Dede; “Evlendim evladım. Karşıma çıkan Sevgi ile. Hülya gibi, Sevgi de beni çok sevdi. Ama ben ona ne sevgi verebildim, ne de çocuk.  Bir beş yıl kadar bana sabretti. Suskunluğuma, uyku düzensizliğime, kaybolmuşluğuma, amaçsızlığıma, uzun süren mesai saatlerime, her tür olumsuzluğuma rağmen ses etmeden benim kendime gelmemi bekledi. Ta ki son nefesini verinceye kadar!”  

“Öldü mü?!”

“Evet, Sevgi sevgisizlikten kanser olup öldü…”

Yaşam’ın yaşama tutunabilmesi için kendisini dönüştürmesi gerekecekti. Tamamıyla geçmişinden farklı biri olmalıydı. O gün neyse tam tersi olmalıydı. Artık mühendis olması bile mümkün değildi. Neyi varsa, her şeyini satarak, Çin’e gitti. İş adamı gibi değil, daha çok fakirane bir kul gibi. Yaşam, yaşamını arıyordu. Orada Tao felsefesi çalıştı. Aslında her şey Leo Buscaglia’nın “Kişilik- Tümüyle İnsan Olabilme Sanatı” kitabını okuduktan sonra aldığı ardı sıra kararların neticesinde olmuştu:

“Düşünüşten düşünüşe var oluş ortaya çıkar. Kendini beğenmişlik, yani EGO, çekilen acıların temel kaynağıdır. Benliğin isteklerinden vazgeçtikçe içimizdeki zıtlaşmalardan da kurtuluruz. Leo Tzu’ya göre işlevlerini doğru tanımlayıp gerçekleştiren insanın pek nadir farklı bir isteği olacak ve dolayısıyla doğayla bütünleşik yaşamayı öğrenecektir bu şekilde. Su yumuşak akışıyla inatçı kayaları oyacaktır. Ve yaşam aynı şekilde kendi akışıyla çözülmeyecekleri çözümleyecektir.”

Taoculuk bir din değildi. Tao’ya göre işlevlerini gerçekleştiren insan doğası gereği doğruya kendiliğinden kılavuzlanıyordu. Yaşam doğasını bulmuş kendinde yalınlaşmış, yüzünü tanrıya ve doğaya dönmüştü.  

“Son olarak evlat; yıllar içerisinde yaşamanın gerçek anlamının ne olduğunu öğrendim. “ dedi Yaşam dede. “Yaşam, yaşamak, öğrenmek ve sevmektir”.

İslam’ın yanından ayrılırken yaşını tanımlamayacak şekilde dimdikti Yaşam dede. Ve belki de, kim bilir, birkaç dakika sonra ölecekti. Ama şunun şurası muhakkaktı ki yaşamak için çok çabalamış, yaşamaktan hiç vazgeçmemişti.   

SON