- Kategori
- Eğitim
Yaşama Dokunmak
Ona, tesadüfen Ankara’da rastlamasam Trabzon’a geri dönecekmiş…
Bakanlığının açtığı yazılı sınavı kazanmış ve 10 gün sonraya mülakata çağrılmış. Fakat bekleyecek imkânı yok. Gidip geri gelmesi hiç mümkün değil. Ankara da barınma filan... Çaresiz geri dönecek.
Bana rastlamış. Durumunu anlatıyor. Ben “hayır Trabzon’a dönme, mülakata gir. Seni eve götüreceğim. Bizde kalacaksın.” Demişim.
Celalettin’i hatırladım. Evde misafir ettiğimi biliyorum ama "nedenini çoktan unutmuşum."
O sıralar hayırlı bir işimiz de vardı. Ev çok kalabalıktı. Ve Celalettin’le ilgilenmem çok zordu. Tek dersten de bırakmışım. Kendi söyledi. Ama her işte bir hayır var deriz ya…Bu öyle bir şey olmuş.
Çoktandır üye olarak takılmadığım “sosyal Medyaya” tekrar üye olmuştum. Eski öğretmen arkadaşlarımı ekledim.
“Celalettin ...” ismi sürekli gözüme takılıyor. İsmi sanki tanıyorum ama bir süre eklemedim. Sadece ilk görev yerim olan Trabzon Endüstri meslek lisesi arkadaşlarımı ekliyorum. Öğrenci olduğunu düşündüklerimi pas geçiyordum.
Israr edince ekledim. Kendini tanıttı. Hatırladım. Evde misafir ettiğimi ve öğrencilik yıllarını…
Celalettin bana dünyanın en iyi hediyesini verdi.
Ben bir öğretmenim! Öğrencisinin başarısı ile mutlu olan öğretmenler çoğunluktadır mutlaka. Ama ben Celalettin’in yaşamına dokunmuştum.
“Hocam” dedi telefonda, “siz olmasaydınız Trabzon’a geri dönecektim. Sayenizde katıldığım mülakatı da başarıyla geçtim. Şimdi İstanbul da bir hastanede sorumluluk sahibiyim.”
Evlenmiş. İki tane çocuğu var.
Çok hoşuma gitti. Gururlandım. Bir insan için bundan daha büyük bir mutluluk olabilir mi?
Öyle sınıf atlamak, ev, araba, miras bırakmak, torun sevmek gibi amaçlar boş...
Hepsi bir yana; önemli olan “iyi insan olmak"
Yaşamın en iyi amacı "iyi bir insan olmak" olmalı.
Kimseye kötülük etmeyeceksin. Kimseye zararın dokunmayacak.
Herkes ardından “iyi bir insandı” demeli.
Yaşamlara dokunmalısın yapabildiğince… Bu işin sahtesi zaten olmaz. İçinde varsa yapabilirsin!
Celaletin ile telefonda konuştuktan sonra dedim ki kendi kendime,
“Oğlum Durmuş! sen iyi bir adamsın”
Teşekkür ederim Celalettin!
Acaba yaşamına dokunduğum başka hangi öğrencilerim veya insanlar var.
Ya olumsuz yönde yaşamını değiştirdiklerim? Bilmeden oldu mu acaba?
Kim bilir…Günün birinde muhasebesi çıkar herhalde.