Yaşamak

Kalemi kapıp kaybolmak varlığın sokaklarında; ve ağaçların arasına sıkışıp kalmaktır, yaşamak…

Satırlardan dökülecek her bir cümle için yeni bir yıldız parlatmaktır gökyüzünde.

Bir roman okumak soluksuzca, sonra acemice yazılmış cümleleri düşünmek; bir bir ayırmaktır bunları romandan.

Kendine ait hiçbir şey bulamayışın üzüntüsüyle vurulmaktır, karanlığa her solukta yeni bir kaldırıma geçmektir.

Ve artık kelimelere dökememektir içini, dökecek adam bulamamak, romanını kaybetmektir.

Saatin tik taklarında düşünmektir düşüncelerini.

Yettirememek, susmak, nefessiz kalmaktır.

Kendini anlatan romanı bulamayışın ardından gelen umutsuzluğu yaşamaktır.

Kayan bir yıldıza bakıp dilek tutmak,

Oldurmaya çalışmaktır yaşamak…

Kalemi her oynatışın ardındaki saklı kalmış bir hüznü satırlara aktarmaya çalışmaktır.

Ve her ‘yapamam’ cümlesi için derinlerden gelen bir yaş dökmektir.