- Kategori
- Şiir
Yaşamaya vakit yok

Ah, insan olmak bu olsa gerek
Gözlerinde kocaman bir hasret
Ertelenmiş baharlarını seyrediyorsun
İman tahtanın üstüne oturmuş vicdan denilen
Yaşamaya vakit yok
Nereye dönsen bir tanıdık yüz
Bir merhaba, biraz sitem
İş, güç, eş, dost, akraba
Ve para, para, para
Sanki üstüne atılmış bir ağ
Elinin tersiyle itsen…Mümkünü yok
İman tahtanın üstüne oturmuş vicdan denilen
Yaşamaya vakit yok
Sağ omzun keşkeleri yüklenmiş,
Sol omzun sonralardan muzdarip
Avcunda kendin için ayırdığın bir lokma zaman
Gönlünde katli vacip bir özgürlük ateşi
Ah, insan olmak bu olsa gerek
Gözlerinde kocaman bir hasret
Ertelenmiş baharlarını seyrediyorsun…
“Ömür Deniz