Yaşamayı andırırken gönlüme...

Hayatın en yorgun ve en bitkin noktasındayım yaşamayı andırırken gönlüme yine hayallerle

Yine ona mutluluğu vaat ediyorum tıpkı gençliğime vaat ettiğim vatlar gibi yersiz ve ümitsiz

Dönüp bakarken arkama yıllardır karanlıkta yürümüşüm adeta bir insanın en verimli ve en dinamik çağında ömrünü yürüyerek katlettiği yolu görüyorum sadece

Önü kapalı ötesine bir adım daha atılmayacak kadar dar ve boğuk

Geriye baktığımda ise içinde bir ömür katlettiğim yolda yürümüşlüğümün izleri bile kalmamış

Adeta bir deniz dalgasının bir vuruşta komsalda oluşan çukurları doldurmuş gibi silinmiş benimde hayattaki izlerim

Geriye çalkalana-çalkalana dalgaları dinmiş bir sandalı bile savurmayacak kadar yorulmuş mest olmuş bir deniz gibi durulmuş gençliğimi görüyorum şaşkın bir hayat içinde

Şimdi o hayatın en yorgun noktasındayım ben yaşamayı andırırken gönlüme yine hayallerle…

        

07/08/2000/ Halide edip/ İstanbul                                                          

                                                 FFO