Yaşamın 'Evrak'ları

İnsan doğarken kendinden habersiz, kendine dair bir evrak düzenlenir; nüfus cüzdanı; yeryüzüne geldi ve nüfusu bir artırdı diye. Ölürkende yine kendinden habersiz bir evrak düzenlenir; ölüm zaptı; öldü, yok oldu ve yeryüzünün nüfusu bir eksildi diye. 

Doğum sevinçtir, ölüm de hüzün, öyle öğretilmiş insana. Oysa bu dünyanın kahrını çekmeye geldi diye hüzünlenip, bu dünyadan kurtuldu diye sevinmek de olabilir di. 

İşte insandan habersiz düzenlenen; hayata başlangıcın ve sonunun izleri olan bu iki evrak arasındaki zaman ve evraklardır ömür. 

Doğarsınız kaydederler, okula başlarsınız kaydederler, okulu bitirirsiniz diploma verirler, askere gidersiniz kaydederler, askerlik biter tezkere verirler, evlenirsiniz cüzdan verirler, boşanırsınız cüzdanı alırlar. 

İz bırakması gereken her olumlu ve olumsuz durumların tamamı için evrak düzenlenir. Özetle ne kadar evrak o kadar çok hayat gibi bir durum oluşur insan yaşamında. 

Oysa insana sorsalar ne kadar yaşadın diye o evraklardan bağımsız anılarını anlatır iyi veya kötü, keyifli veya hüzünlü. Evraklardan hiç sözetmeksizin. 

İnsan için anılar, devlet için evrak önemlidir yaşam boyunca, işte birey ve devlet kavramlarının farklılığının en berrak halidir, bu durum. 

Kimi zaman küçük ayrıntılarda düzenlenen veya kaybolan evraklardır insan yaşamını hüzünlendiren karartan veya güldüren evraklar. 

Keyifli yaşamın özü; evrakların az, tekrarlanması istenen anıların çok olmasıdır. Yaşamak keyifli anlardır, evraksa zaptu rapt. 

Keyifli belgelerse, unutulmak istenmeyen anıların fotoğraflarıdır, keyifle yazılmış bir sayfa yazıdır, insan yaşamında... 

Servet te mirasçılar arasında prüz doğursun diye bırakılan bir yüktür insan yaşamında...