Siliniyor Anılar, Silinmiş!

Bir şaşkınlık uçurumunun kenarındaydı AŞK, ha düştü, ha düşecek uçsuz bucaksız denizin maviliklerine apansız. Duygular çağlıyordu delicesine, zapt edebilene AŞK OLSUN. 

Ah! ‘’O’’ rıhtım sadece seni ve beni saklayan o rıhtım, dile gelse! Anlatsa yaşananları. Yemyeşil gözlerinin semaya bakıp bakıp da beni nasıl aradığını, bulamadığında nasıl hayıflandığını. 

Anlatabilse! 

Üzerimize yağan çisil çisil yağmur damlaları, ya da gökyüzünde aniden beliren rengârenk gökkuşağı. 

Gün be gün, özleme tutulmuşum, tutsak olmuşum, aynı senin gibi. 

Frenleyemediğimiz duyguların düşüşüne, kayboluşlarına tanıklığımız aynı. Aynı yıkılış, aynı tükeniş. 

Unutulmaya mahkûm edilen AŞK, öç almaya kalkarmış, aynı benim gibi. Külün rengine bürünmüş anılar, belirsizliğin zirvesinde.. 

Ben mücadele etmenin tükendiği boyuttayım. Benliğimin isyanlarının esiriyim. 

Korkarım! 

Siliniyor anılar, SİLİNMİŞ! 

Ayşen Arslangiray Kura