Yaşamın en derin uçurumları

Bir ırmağın koynuna girdin demek

Büyük okyanuslara aktın demek

Çıplak ormanın koyununda bırakıp

Terli üzünçleri kül renkli umutları

Güz vurgunu sevgi bahçeni

Üzgün kuşlara açıp

Kimsenin tanımadığı cehennemlere aktın demek

Biliyorum ergen çocuk düşlerini ziftli karanlıklarda boğdular

Işıldayan yüreğin nasıl yüklenirdi

Düşüncelerin ağırlığını oysa

Mutlu musun

Ya neden gülümsemeyen yüzün

Talan bahçeler döndün

Kurtulsa alçaklıktan dilsiz mahmur uykulardaki mazlum halk

Ellerin boş kalmazdı böyle mahzun

Belli çok ağlamış gözlerin

Küçücük bir kıza karşı koca koca adamlar

Aslan yürekli olduğunu bilmeden

Seni korkutmaya kalkmışlar

Her koşuşta yaslandığın o bakır yüzlü ağaç

Seni soruyor durmadan

Biliyorum bu kirli dünyaya yakışmıyoruz hiç birimiz

Ama böyle çaresiz bırakmakta gelmiyor elimizden

Dön artık aktığın cehennemin dehlizlerinden

Yaşamın derin uçurumlarına

10 / 10 / 2005  Mehmet Özgür Ersan