Ne tuhaf

Ne tuhaf, aydınlıklarımız karardı
Başka sevdalarda bulduk kendimizi
Ne tuhaf, acı ağrı vermiyor artık
Sazım türkü söylemiyor
Ağıdım, dilim, hecem ayrı
Kahrım, üç beş nöbeti tutuyor

Ah derdim! Ah cefam!
Daha çekeceğim yoluna nice
Gerileceğim sevdanda iyice
Sazımın tüm tellerini
Şiirimin tüm hecelerini değiştirdim
Yazmıyorum ve söylemiyorum
Kimselere bahsetmiyorum
Dilim, damağım kurumuş, elimde bir tas su
Lakin veremiyorum

Sen istemedin aslında
İstemedin sevdayı delice
Korktun belki, gizledin nedensizce
Ya gemilerini batırın
Ya dağda yitirdin
Ya uçurumlara saldın umarsız kendini
Derdi bana düştü sırf aşkının
Deliyim yar delin
Gitsen de seninim, gelsen de

Belana gireli gülmedim şöyle doyasıya
Zaten gününü görmedim ki, olduğun anlarda
Bırakıp gitsen de değişmez resmin bu tablo da
Sen varsın farz et eylüllerimde
Yere düşen hazan, resmim olur elinde
Dönüp de şöyle, ardına bakmazsın bile…

Denizhan Burhan
AŞKLARA AYRILIK YAĞIYOR -Kitap-