Yaşamın ince tozu tutku beni affetse

Tutkuyla sarmalı bütün dünyayı sesim

Çileden kanlı paçavraya dönmüş yüreğim

İsyan etse de

Pencerelerin içine kadar sinmiş korku

Kişner dışarıda cama vuran rüzgar

Yelelerini çarparak

Gelmeyecek biliyorum beklediğim

Yorgunum geçmişin yüküyle

İnleyen ve kıvranan sinir yumağıyım

Akıllı uslu mini minnacık bir kızdı

Yüzünde solmuş bir çiçek gölgesiyle

Ruhunda aslan fısıltısı bir gurur

Kaburgalarım çöktü ah üzüntüden

Kömür kesildi öpücükleri

Dudağımın çatlağında

Yüceltse içimdeki ozanın sesi

Bilisiz bir şarkıyı umutla seslendirerek

Çiy düşmüş çiçekler şenlense

Çırpınıp döğünüp dururken

Başımdan aşağı dökülen iki damla kan

Yaşamın ince tozu tutku beni affetse

Sevecenliği ateşe verdim

Kendimi çarmıha gerdim

Golgota tepesinde

Akan her bir damlada

Ruhumu çiğnedim ayaklarının altında

Sırılsıklam kirpiklerin hatırına

Bastıracak gebertecek bir yer bulsam

Öfkemi kuyuların dibinde

O gece balyozla beynimi ezecek

Sığınacak bir yer bulsam

Karanlık sokakta kaybolmasam.

Su Perisi ! Su Perisi ! Su Perisi !

Al beni içeriye

Bu öfkeden  küçülmüş ozanı

08 / 02 /2006  Mehmet Özgür Ersan