Yaşanan herşey yaşandı...

Yaşanan herşey yaşandı dediğin gün neyin tadı kalırki dudağındaki tuzdan başka. Çelişkiler değil mi bu yaşamı başlatan, zıtlıklara neden olan?
Acılarla tatlı bir anda yaşandığında özler bu derin kalp tuzu..
Aşktı bu... Tuzluydu... Dudaklarımı yakıyordu...
Tuzluydu, susuz bırakıyordu...
...
Dudaklarımda kalan tuzun tadını, sen güneşten zannet ben ise susuzluktan...
Kaynağında susuz kalan dilimden son bir cümle çıktı “seviyorum “ diye;
belki bir damla olur kanayan toptraklarına, belki bir filiz olur, belki bir fidan olur diye...
Yaşanan her ana ve her aşka inat...
Sende gördüklerim, gördükten sonra gördüklerim...
Bedenimden firar eden yüreğim; ahhhhh! Nereye gidersin böle titreyerek?Hisseder misin sende o tuzun tadını?
Nereye gidersin? Söyle bana; kurak bırakılan toprakların çatlayan duvarlarına sızan bir ışık mı olacaksın!
Hey gitme! Anlamaz o toprak... O sadece susuzluğunu gidermek ister gitme, gitme!..
....
Sevda der bazen bu çatlaktaki isteklere, lanet tuz işte susatır, yakar dudakları...
ve duvarlar yine konuşur ona ve yabancılaşır tekrar tüm duygulara...
Bir damla gözyaşı yeter kaçma yüreğim ...

...
Aşık olsam ne yazar zamanın her anını ateşimle yakarken
ve yaşadığımı yaşarken beni tutsan ne yazar...
Set vursan, sende bilirsin coşar yinede bende bu gözler...