Yaşar Kemal’e neden Nobel Edebiyat ödülü veril(e)medi…

Yaşar Kemal, söylediklerini yazdıklarını özgürce hiçbir beklentisi olmadan ifade etmiştir… Açık bir ifadeyle cin fikirli değil açık fikirlidir…

Yaşadığı acıları, yaşanan acıları hiçbir ırk ayırımı yapmadan dile getirmiştir. Yoksul halkın, Ermeniler ’in, Ezidiler’in, Kürtler’in, Türkler’in yaşadığı acıları içinde duymuş, bu duyuşlarını da destansı bir anlatımla yazıya aktarmıştır… Nerde zulüm, baskı, haksızlık, kıyım, sömürü varsa dile getirmiştir… Kendisini bir etnik grubun temsilcisi gibi değil, Dünya insanı olarak görmüştür…

24 Mayıs 2013 günü doğum yeri Osmaniye’nin Gökçedam (Hemite) köyünde ‘Yaşar Kemal Parkı’ ve ‘Yaşar Kemal Kültür Evi’nin açılışı için alkışlarla kürsüye gelen Yaşar Kemal: ‘Ben bu memlekette bir Kürt köyünde doğdum, Türk köyünde büyüdüm. Bu Hemite’de en sevgili çocuk bendim… Bir kez bile bana ‘Sen Kürtsün’ diye laf söylemediler… Hiçbir köylü ben Kürt’üm diye dışlamadı. Biz cennette büyüdük. Hiçbir kötülük görmedim… Şimdi bağırıyorum yine buradan ve Türkiye bunu dinlesin, Türkiye bilsin, bütün Türkiye desin ki ‘Bütün Türkiye Yaşar Kemal’in köyü gibi olsun!’ Ben de bunu yazayım. Benim işim yazmaktır, konuşmak değildir…

Yaşar Kemal kendisini Kürt kökenli Türk yazarı olarak tanımlıyor ama bazı kaynaklar ve Yaşar Kemal’in akrabaları kendilerinin Türk kökenli olduklarını belirtiyorlar… Yaşar Kemal’in atalarının 1914–1915? yıllarda Ermeni baskısı yüzünden Van'dan Çukurova’ya göçtükleri biliniyor… Yaşar Kemal bu göçü-zorunlu kaçışı- kitaplarında romanlaştırmıştır… Başta da belirttiğim gibi Yaşar Kemal için etnik kimlik o kadar önemli değil, önemli olan insan olmak ve insan olarak kalabilmektir…

Yaşar Kemal’in kitapları yabancı dillere çevrilerek, tüm Dünya'da okurlarıyla buluşması, Anadolu’nun hikâyelerini Homeros vari destansı şekilde anlatması, Nobel’i kazanmasını gerektirirken, bunu sağlığında göremedi…

Nobel edebiyat ödülünü Yaşar Kemal’in almasını beklerken Orhan Pamuk alıverdi… Orhan Pamuk’un şu sözlerinin Nobel’i almasında etkili olduğu hep söylendi, şimdi de söyleniyor, yarında söylenecek. Orhan Pamuk’un İsviçre dergisi olan Das Magazin’de bir söyleşide kullandığı abartılı ve gerçeği yansıtmayan şu cümlelerdi: Anadolu topraklarında “30 bin Kürt ve 1 milyon Ermeni öldürüldü, benden başka kimse bundan bahsetmeye cesaret edemedi”.

Diğer önemli bir konu da, Zülfü Livaneli’nin de dile getirdiği gibi: “Bu arada bazı Kürtler de Yaşar Kemal’in Kürt olduğu halde Türkçe yazmasının, Kürt kimliğini inkâr etme anlamına geldiğini öne süren bir kampanya başlattılar. Onlara göre Yaşar Kemal, Kürt halkının masallarını alıp, Türklere mal etmekle görevli bir devlet yazarıydı.”

Lobi yapan bazı Kürtler, Kürt olan Yaşar Kemal’in Türkçe’nin usta bir yazarı olmasını kabullenemediler, Yaşar Kemal’in Nobel Edebiyat Ödülü almasının Kürt(çü)lük açısından sıkıntı yaratacağını düşünerek bu konuda kampanyalar düzenleyerek, girişimler yaparak Yaşar Kemal’in Nobel Edebiyat ödülü almasını engelledikleri söyleniyor…

Oysa Yaşar Kemal, Dünyayı bir kültür bahçesi olarak görüyor, bu bahçede yetişen onbinlerce her çiçeğin kendine has renginin ve kokusunun olduğunu belirtiyordu. Dünyanın bu çiçeklerle güzel olduğunu belirtirken, bu çiçeklerden bir tanesi bile yok edilirse o zaman rengi ve kokusu da dünyada biter der… O renklerin ve kokuların hep olmasını isterdi.  

O başkaları beğensin diye yazmadı. O yaşadıklarını ve inandıklarını yazdı. Bazı Kürtler’in dediği gibi o Kürt masallarını, Türklere mal etmek gibi bir amacı taşımadı…Zaten böyle bir şey de yok...Anadolu'da Türk ve Kürt kültürünün iç içe olduğu gerçeğini zaten herkes biliyor..Türkçe düşündü, Türkçe yazdı, çünkü Türkçe onun yaşamıydı…Biz de çoğu kurdun, kuşun, böceğin, dikenin adını onun kitaplarından öğrendik…

Kürt'ün Kürt'e yaptığı bu engellemeler gerçek midir, değil midir, mutlaka bir gün açık bir şekilde ortaya çıkacaktır…

Ayrıca, Nobel’in siyasallaştığını artık herkes biliyor… Yukarda belirttiğim gibi, Orhan Pamuk’un o malum sözleri olmasaydı, Orhan Pamuk’a bu ödül verilir miydi ? Bu hep tartışılacaktır…

Benim gönlümde Nobel’i, Orhan Pamuk değil, Yaşar Kemal hak etmişti…