Yaşasın bencillik

Neden yazıyorum? Hayat boyu bencil olamayan ben, bu konuda bencilim…Yazıyorum çünkü yazdıkça hayata daha pozitif bakıyorum. Sadece iyi hissetmek için yazıyorum. Herhangi bir iddiam yok bu konuda “çok iyi yazarım” falan diye…Yorumlar da hoşuma gitmiyor değil, eleştiriler bile beni bir adım ileri götürmek için bir basamak. O yüzden mutluyum yazarken. Aklıma ne gelirse yazıyorum…Ay şunu yazayım, bunu yazmayayım demiyorum hiç…

Yaşadığımı kanıtlarcasına yazıyorum. İçinde “ben “ olmayan hiçbir şeyi yazmıyorum. Ne yazıyorsam, ne söylüyorsam; öyle duyduğum, öyle düşündüğüm içindir. Mizacım gibi yazıyorum yani. Yaşadığım gibi yaşadığım kadar... Bu yüzden yazmak benim için bir tutku… 1996’dan beri kendimi anlatmanın bir yolu… Önceden sadece şiir yazardım, şimdi başka türlerde deniyorum. Üniversitede şiir dinletilerimiz olurdu. Ben de kendi şiirlerimle katılırdım. Üniversite gazetesinde yayınlanmıştı şiirlerim...

Lisedeki Edebiyat Öğretmenim bana: ”Merve niye şiirlerin bu kadar karamsar?” demişti. ben de “Hocam ben sevinçlerimi sevdiklerimle paylaşır, hüzünlerimi kendime saklarım” demiştim.

Bir gün de bir şiirimi arkadaşlarıma okumuş ve “Bu şiirin üzerine söz öylenmez.” demişti. O gün çok mutlu olmuştum. Sanırım bu yüzden öğretmen oldum. Çocuklarımı da “benim mutlu olduğum kadar” mutlu edebilmek için…

Ben bir öğretmen sayesinde “Türkçe Öğretmeni”oldum. Başka bir öğretmen sebebiyle de “Matemetik Öğretmeni”olamadım.

Bu yüzden en büyük korkum bir öğrencimin hayatını kötü yönde etkilemek…

Allah bana öyle bir gün yaşatmasın…

Sevgiler…