Yaşlanmak istemeyiz

"Hayat, 40'ında başlar" derler, doğrudur.

“Yaş 35 yolun yarısı” derler doğru söylerler.

35’inde de, 40’ında hayatın ne olduğunu anlarız.

Kimin dost, kimin düşman olduğunu, hayattaki hatalarımızı, kaybettiklerimizi görürüz.

Hatalarımızı tekrar etmemeye çalışırız, ama hayatta hata her zaman yapılır.

Hata yapmazsak, kaybetmemeyi öğreniriz. Kaybetmezsek de, hayatımız daha fazla anlam kazanır.

"40'ından sonra azanı, teneşir paklar" derler. Ama siz buna pek takmayın. Azabilmektir belki de önemli olan. Azabilen insan, kötü de olsa içinde çoşkuyu hissedebilen insandır.

Bir de yaşını söylememe olayı var, 30’undan sonra kimse yaşını söylemek istemez.

“Kaç yaşındasın?” diye sorsan. 37 diye cevap verse karşındaki, berikinin cevabı “Aaa... Hiç göstermiyorsun” olur.

Elinin körü. O yaşdaki hiç kimse mi göstermiyor da, herkese “göstermiyorsun” denir.

Bu “göstermiyorsun” cevabını alan garibim insan oğlu da, içinde kendi yaşını hissetse de, herkes “göstermiyorsun” dediği için yavaş yavaş “Acaba doğru mu” söylüyorlar diye düşünmeye başlar. Ama bir zaman sonra bu lafların iş olsun diye söylendiğini anlar. Kimse yaşlanmak istemez.