Yaşlı bir kadın gibisin İzmir

Geçen gün şöyle bir yolum düştü uğradım, doğup büyüdüğüm İzmir’e uğradım… Benden de hızlı değişmiş İzmir gözlerime inanamadım…

20 yaşındayım ama hani derya büyüklerimiz, ‘’bizim zamanımızda böyle miydi?’’ diye… Şimdi bende diyorum benim zamanımda böylemiydi bu İzmir…

Eski lezzet yok İzmir’de, tuzu sonradan atılan bir çorba gibi…

Nerde Kemeraltında, sıra sıra kurulmuş işportacılar –yere serdikleri naylonların üzerinde satmaya çalıştıkları eşyalarıyla-, nerde annemin yemekleri gibi kokan ev yemekleri satan yerler, nerde beni çocukken kucaklayıp götüren esnaf ablalar, bana dondurma alan teyzelere, beni tanımamasına rağmen karnımı doyurmadan annemleri bulup vermeyen o insanlar, söyleyin nerdeler?

Nerde, Narlidere’de her seferinde hasta olma pahasına dondurmasını dayanamayıp yediğim ‘’Çoban Dondurmacım’’, salatalık turşusunun suyunu içip içip doyamadığım ‘’Hasan Amca Turşucum’’, beni çok seven ve her hafta pazarın alt köşesinde tezgâhını açar açmaz bana midye ayıran yaşlı amcam, iğneden korkmamamı öğreten ama kendisi kanserden ölen yaşlı iğneci amcam, nerdesiniz…

Görmeyeli güzelleşmişsin demek isterdim sana İzmir, ama görmeyeli sen ne kadarda yaşlanmışsın…

Kordonda yürüyen insanlarında o eski mutlu güler yüz yok İzmir

Narlıdere-Üçkuyular yoluda eskisi kadar sessiz ve sakin değil

Artık çiçek seraları ile dolu deniz kenarların yerine villaların var senin

Nerde o adını bile bilmediğim güzel insanların…

Rahmetli Zala teyze bana artık börek yapamaz sac üstünde

Melahat abla bahçesinden meyve koparıp getiremez taze

Nazife Anne bana çocuklarının payından pasta ayıramaz artık

Ali ile Ramazan eskisi gibi oyun oynamaz benle…

Sen neden bu kadar değiştin İzmir…

Her sokakta sevgi dolu insanların nereye gitti

Balkonunda rakısını yarılamadan yatmayan amcalarım nerde…

Yaşlı bir kadın gibisin İzmir… Huysuz ve bakımsızsın… Pahalı elbiseler yakışmamış üstüne, kim giydirdi bu göz boyayan caf caf’lı elbiseleri sana, ben özledim mütevazı günlerini İzmir…

Uğur TAŞTEMUR