Yastığıma çiçekler

Tuğçe’ye Mektuplar 

6.
Hiç uyanmadığım bir saatte
uyandım bu sabah Tuğçe
yanımda yatan yalnızlığa aldırmadan
hatta onu hiç görmemezlikten gelerek,
bu sabah..
biraz da yalnızlığıma inat
yastığıma çiçek açan
güneşe dokundum

annem peynirli pide yapıyor
baharın sımsıcak kokusu
geliyor mutfaktan
kışın bu en çetrefilli saatinde,
bu sabah..
biraz da eksen eğikliğine inat
yastığıma çiçek açan
bahara dokundum

bu sabah yine hiç uyanmadığım
bir sensizlikte uyandım Tuğçe
akşam birazdan düşer şehre
düşer ay değirmisi birazdan
tutuksuz yargılanan yüreğime..
telaş içinde
(gördüğü kâbustan korkarak
annesine koşan bir çocuk gibi)
çıkarıp cüzdanımdan resmini
sığınırım gözlerine,
belki aşk belki iltica…

düşer şehre
denize düşen yıldız gibi gece
çekip gider aklım yine
yine Diyarbakır’a,
yine Londra’ya,
yine Sosyalizme..
yine takılıp en akla hayale gelmedik
şeylerin peşine
çekip gider benden yine..

hiç uyanmadığım bir saatte
uyandım bu sabah Tuğçe
bir kaç bin meridyen
uzakta olduğunu bile bile,
bu sabah..
biraz da ayrılığa inat
yastığıma çiçek açan
saçlarına dokundum..


Ocak 2011
Murat ÇELİK
20 Ocak 2011 tarihli Ergani Haber Gazetesinde yayımlandı.