Yatağımdaki yabancı

Yatağımda yanımda yatan yabancıyı tanımıyorum onu sanki ilk defa görüyorum. Yüzüne dikkatlice bakıyorum tanıdık geliyor. Kokusu da tanıdık geliyor. Hemen yanı başımda olmasına rağmen benden milyarlarca ışık yılı uzakta. Belki de uzakta olan benim.

Bir zamanlar bu yabancıyla sabahlara kadar sevişirdik. İkimizde dünyanın en mutlu insanı olurduk. Kollarında beni sımsıkı sardığı zaman mutluluktan havalarda uçardım. O anda dünyada yalnızca o ve ben vardık.

Her gecemiz bir öncekinden daha muhteşemdi. Yalansız riyasız aşkla geçen günler geceler. Evde olması beni her zaman rahatlatırdı. Onu görmek sesini duymak kokusunu tenimde hissetmek bütün bunlar rüya gibiydi.

İkimizde çalışıyorduk. Gözüm sürekli saate takılıyor akşam çıkışını dört gözle bekliyordum. O işi gereği eve benden daha geç geliyordu. Öyle acemiydim ki yaptığım yemeği kendim bile yiyemeyecek kadar kötü bir aşçıydım. Bunu hiç sorun etmezdi çok lezzetli bir yemek yercesine iştahla yerdi.

Dünyanın en şanslı erkeği olduğunu kollarımdan daha rahat bir yer olmadığını söylerdi. Üzerime titrerdi. Ben de çok şanslı olduğumu düşünürdüm. Çok seviliyor ve çok seviyordum. İlişkimize herkes hayrandı bizi örnek gösterirlerdi.

Şimdi ise koynumdaki yabancıya baktım *bana neden öyle bakıyorsun?* diye sordu. Nasıl baktığımı sorduğumda onu ilk defa görüyor gibi baktığımı bir yabancıya bakar gibi baktığımı söyledi.

Ona benim için artık bir yabancıdan farkı olmadığını söyleyemedim. Böyle bir şey nasıl söylenir ki. İnsan hayat arkadaşına bunu nasıl söyleyebilir? Üstelik ortada elle tutulan hiç bir neden yokken.

Ellerinin yabancı olduğunu dokunuşlarının yabancı olduğunu bakışlarının yabancı olduğunu hissettirdiklerinin yabancı olduğunu hatta kokusunun bile yabancılaşmaya başladığını ona söyleyemedim.

Bu yabancılaşmanın evveli ve ahiri yokken ona *artık ben çok değiştim ben eski ben değilim sen de çok değiştin* diye nasıl derim? Söylesem beni anlar mı anlamaya çalışır mı? Ortada çok ciddi bir sorun olduğunu kabul eder mi ilişkiyi kurtarmaya çalışır mı? Onun için hala değerli miyim?

En önemlisi de ortada kurtarılmaya değer bir ilişki kaldı mı?

Ben mi yabancıyım o mu uzak bana?