Yavru Bir Kuş Kanadı Şimdi Yüreğim

Hayatımı Adadığım İnsana...



Hani;

Yavru bir kuş çırpınıp durur ya uçmak için... Kanatlarını açıp kapatır durmadan uçma hevesi ile... Yorulur minicik bedeni, yorgun düşer çırpınmaktan... ama bir türlü uçamaz, çünkü henüz zamanı değildir uçmanın..

Vazgeçer bir an...


Sonra tekrar dener..Yine kanatlarını açıp kapatır sürekli..Bir türlü vazgeçemez uçma isteğinden..minicik yüreği çarpar, uçabilme isteğinin heyecanından.

Ya da hani;

Hani birşey vardır içinde, yüreğini acıtan..Düşünürsün..Düşüncelerinle birlikte kalp atışların hızlanmaya başlar, hani derler ya, damarların atmaya başlar...içindeki birşeylerin ipi çekilir aşağıya, ince bir sızı duyarsın..


İşte ben;

Her gelişinde daha gitmeden ayrılık ateşinin sızını duyarım içimde
Bir kuş kanadı takılı kalır yüreğime
Soluk alamam..


Sensizliğin kaçıncı evresinde olduğumu sorarım kendime, cevap veremem..
En son ne zaman gördüm,
En son ne zaman dokundum tenine.
Bilemem..hesabını yapamam.


Karanlıklarda kayboluşunun hesabını soramam sana,
Bir yağmur zamanıydı, üstelik üzerinde palton da yoktu giderken..
"Üşürsün" dedim de sana, inanmadın..Belki üşüdün de aldırmadın.
Giderken..
Arkana bakmayı sevmezsin bilirim...

Arkana bakmadan gidişin mi çok dokunmuştu
Yoksa, bırakıp gidişin mi bilemedim...


Yavru bir kuş kanadı gibi şimdi yüreğim... Biliyorum ki;

Sensizliğimin son evresindeyim ...