Ben Yağmur'um.. Ben Sonbahar'ım.. Ben Başak'ım

Herkesin bir hikayesi olduguna inanırım..

Benim hikayemin de Yağmur'la başladığına..

MB'a girerken de hiç tereddütsüz ''yağmur zamanı'' dedim kendime. Çünkü Yağmurun beni çok güzel ifade ettiğine inanıyorum.Hatta rahmetli anneme ismimi neden '' Yağmur'' koymadın diye de hayıflanmışımdır. Ama olsun varsın aldığım isim de çok anlamlı bana göre.. ''Gökyüzü''..

Yüreğimin gökyüzündeki yıldızlar kadar ve güneş kadar aydınlık oldugunu düşünüyorum..

Yağmur yağmaya başladığı zamanlarda açarım pencerelerimi, kapılarımı yağmurun sesini içeriye doldururum.. ve yağan yağmurun yüzüme vurmasından büyük huzur duyarım.

Su ve topragın birleşmesinden doğan kokuya bayılırım.. çünkü;

Ben bir toprak grubuyum,Başak'ım..

ayaklarım mutlak yere değmeli.. ellerim toprağı karıştırmalı, eşelemeli..

Yağmurun bereketinden büyüyüp güzelleşen ve rüzgarda salınan başaklar kadar nazlıyım.. nazlıyım ama usluyum..Başaklar gibi oldugum yerde salınırım,çok konuşmam.. herşeye çok karışmam..

Hemen hemen her dogum günümde anlatırdı bana rahmetli annem;

''Sen ölüyordun susuzluktan.. susuz bırakmışım seni.. şerbete batırıp batırıp verdiğim emziklerden sonra su vermeyi unutmuşum işte.. gece bir uyandım ki, ahh!!.. sesleri kulaklarımda.. kalkıp ne göreyim.. elini göğsüne vuruyorsun sürekli.. üç koca su iğnesi yedin de öyle kendine geldin... hastanedekiler '' iğne yapılırken ağlarsa yaşayacak ağlamazsa yapacak birşey yok'' dediler.. kulaklarımı tıkadım ben de.. bekledim.. biraz sonra dürttüler kolumdan. Hadi gözün aydın.. yaşayacak''. Annem yaşasaydı eğer gene anlatırdı adım gibi eminim.. bende ilk kez duyuyormuş gibi dinlerdim.

Sanırım suyun hayatımdaki yeri böyle başlamış içgüdüsel olarak.

Yağmur.. su.. onlarsız bir yaşam elbette ki mümkün değil ve tabii ki bir de sevgi..

Yaşamda herşeyin mutlak bir sebebi oldugunu düşünürüm.Yaşadıgım her olumsuzlugun ardından da bir telafinin gelecegine inanırım. Ve her umutsuzlugun ardında saklı bir umut olduguna..

Geçen bunca senede beklemeyi ve sabretmeyi öğrendim. Almadan vermeyi, sevilmeden sevmeyi.. en önemlisi de hoşgörüyü..

Her sabah uyandıgımda penceremi açıp gökyüzüne bakmaktır ilk işim.

Karanlık ve bulutluysa,

Garip bir şekilde

Yağmur yağacak diye sevinirim..

Çünkü;

Ben bir sonbahar çocuğuyum..

Bulutlu bir gökyüzü misaliyim.

Bir yanım güneş bir yanım karanlık..

Bir rüzgar beklerim bulutlarımı dağıtacak..

Ya da;

Bir yagmur bulutu arar gözlerim

Yagmurumu yagdıracak...

Gözlerim taze başaklar kadar yeşil,

Saçlarım.. bir başak dalı kadar düz..

İklimlerden sonbaharım..

Yagmur zamanı'yım

Ben yağmur'um..

Y.Z