Yayla şenliklerimiz

Yeşiline

Havasına suyuna

Kurbanım

Doğduğum yer hey!

 

Sabahları Seviyorum  adlı öykü kitabımda geçen, şiirin dile, dilin şiire dönüştüğü sözcükler, doğduğu yerin yeşiline, havasına, suyuna, kısaca doğasına sevdalı bir çocuğun ağzından dökülüyor.

 

Yeşilin maviyle öpüştüğü kıyılarda, yeşilin tonlandığı yörede yaşamak bir şans olsa gerek. Doğu Karadeniz’in yeşili bağrında yaşattığı ormanlara, yaylalara çıkalım. Orada kol kola, omuz omuza durmuş insanları göreceksiniz. Sonra ellerin tutuştuğu, yukarılara kalktığı, Karadeniz insanının duygularının horona durduğu anı yakalayabilirsiniz.

Ömer Kayaoğlu, Trabzonlu Kemençeden  adlı  – şiirin türküye , türkünün şiire dönüştüğü -  kitabında :

 

Horon ilkin ellerin

Yukarda durmasıdır

Coşkun yeri yay gibi

Aşağı kırmasıdır

 

Dizelerinde başlayan horonla birlikte Karadeniz insanının coşkulu yüreğini buluyoruz.

Doğu Karadeniz, doğasıyla ünlü, yurdumuzun gözde bir yöresidir. İnsanı kendinden geçiren gözün alabildiğine gördüğü o yeşil, renk renk, ton ton Doğu Karadeniz’de. Bu bölgeye gelen çok dikkatli olmak zorundadır; çünkü bu büyülü doğa karşısında dilini yutabilir! Bakın, Ömer Kayaoğlu nasıl anlatıyor Doğu Karadeniz’i:

 

Ne çalıdır ne de funda

Coşmuş bir yeşil yığında

Git Doğu Karadeniz’e

Gör cenneti sağlığında

 

Karadeniz’in maviye boyalı kıyısından yaylalara çıkıyoruz. 17 Temmuz coşkusunun sele aktığı Kadırga Şenliği. Tüm Karadenizlinin dalgalar gibi coştuğu, buğday tarlaları gibi dalgalandığı yayla şenliğindeyiz.

 

Omuzlar titreşir yaprak misali

Eller kilitlidir parmak parmağa

Ula Dursun Temel Kahraman Ali

Bidaha haboyle kırın aşağa

 

Dizelerinde horonun dile geldiğini Ömer Kayaoğlu’nun sesinden dinliyoruz.Yayla şenliklerine katılan hemen herkes bir bayram gününde olduğunu ayrımsayacaktır. Bu şenliği görmeye gelen herkes katılabilir horona, bu insan seline. Birini diğerinden ayırmıyor, kimseyi dışarıda bırakmıyor Karadeniz horonu.

 

Yayla şenliklerimiz Kadırga’da doruk noktasına ulaşıyor, ama bitmiyor. Hıdırnebi, Sis, Honefter,  Karaptal,  Ayoser,   Lişer,  Eskale,  Alaca  ve  İzmis coşkuların bir başka yaşandığı, Karadeniz insanının sıcaklığının duyulduğu güzellikler yumağı.

 

Yayla şenlikleri, yöre insanının giyim ve kuşamının, horonunun, geleneklerinin sergilendiği bir inceleme alanı. Halkbilimiyle uğraşanlar böyle bir kaynağı, gözlem alanını kaçırmasalar çok iyi olur!

 

Yayla şenliklerinde bir araya gelen Karadeniz insanının horona durduğunu görürken Ömer Kayaoğlu’nun horonu tanımlayan şiirini de sesinden duyar gibiyim:  

 

O ne engin duygu o ne derin haz

Kemençeci ‘kayde’sini bozmadan

Ter topuktan çapulaya sızmadan

Horonu terk eden yiğit sayılmaz