Yaz, nereye kadar?

Der ki; Bazı yaralar sardıkça kanar...(*) İşte benim yaralarım da böyle sardıkça kanayan cinsden...

AŞK; İnsanın karşısındaki sevmesinden çok, onun vereceği acıları sevebilme cesaretiymiş... Hepsine yeterdi yüreğim. Hepsine vardı cesaretim. El olup gitmeseydin...(*)

Artık hatırlamaya değecek bile kalmadın.Seni unutmak hakkım! Unutkan biri değilimdir ama sen bende hatırlanacak bir şey bırakmadın.Benim unutulmuşum olmak bile güzeldir,bil.Aşk mı? Aramızda kaldı;içimizde değil...(*)

Aşkın gözü kördür derler ya aslında KÖR DEĞİLDİM SADECE GÜVENMİŞTİM!(*)

NOT: Bu gün seni düşünmeden yaşayabilmeyi başardığım ilk gün. Hadi topla seni benden. Kalbim seni uğurluyor.Al bu yara sende kalsın. Artık beni acıtmıyor(*)

Şimdi işte bu zamanlarda neye üzüldüğümü belli etmeden... Hayallerime üzülürken, gerçek üzüntülerimin arkasına sığınmak aslında en canımı yakan... 

(*) Kahraman Tazeoğlu YARALI kitabından alınmıştır.

Ne kadar çok kelimelerim birikmiş cümlelerim için... Öylesine ki düne kadar yazacak tek bir kelime bulamıyordum... Sanki yeni bir kelime icat ediyor gibiydim.. Zaten hayat zor geliyodu hep bana zorlaştırmamak adına sevdiğim şarkıların bile beni benden alıp götürmesine izin vermemek adına dinlemiyordum...Hala da öyleyim... Lakin 2007 senesinin bu zamanlarından beri bu zamanlar dediğim zamanlar geldiğinde içimde ki sızılar sızım sızım sızlar gizlice...

Hayat öylesine bir çarkın içine sokuyordu ki beni ne doyasına gülebiliyordum ne de doyasıya acılarımı yaşayabliyordum... Hayatımın can parçası dediğim varlığımın gözleri gözlerime değdiği an benim hani kalbine taş bas ve sus moduna ayarlanıyordu. Yüreğim ve gözlerim...Kendi evinde o sıcacık yuvamda acıyı bile yaşayamamak sanırım en zor olanı da bu... Gecenin geç saatlerinin bana sıklıkla arkadaş olmasının sebebi bu olsa gerek diyorum artık... Başka nedenlerin arkasına sığınmak bize hiç yakışmadı şimdiye kadar yakışmazdı da ...

Diyeceksiniz ki bu kadar kalabalığın arasında yanlız kalmakta neyin nesi... Ama yanlız kalınıyor işte öylece... En üzüntülü anlarımda anılarımı sığnırım bende... Ne resimler teselli eder. ne de şahsıma yazılmış şiirler...  

Anılarım yaşatır beni... Resimler silinir gider hayatımdan bana ait olmayan bakışların ne anlamı var ki...

Aslında acı olan en ihtiyaçım olduğu anda yanımdan öylece sessizce bir haber vermeden ayrılanlara... Anneme de bitmeyen sitemim ondan...

Ve hayatımdan böylece sesizce gidenlere... Gelmek nasıl bir cesaretse... Söylenmeli giderken de...

Belki de bu kadar canım yanmaz kelimeler yüreğime ağır gelmez taşıyabilirdim...

Gitmenin ağırlığı yok bende...   

Ayrılıkta aşka dair ise...

İşte burasında tıkanıp kalıyor cümlelerim...

Belki de zamana ihtiyaçım var...

Bende en çok olan şey ve hayatımda olması gereken gibi kullanamadığım... 

Değerli Müdürm ve Blog Yazarım Yurdagül Alkan; Yaz demiş bana yaz ki içindekiler aksın.... Öyle anlar var ki yazmak bile yetmez... Hayatın geç kalmışlıklarına... 

Ben zaten çok geç kalmıştım hayata... Annemin yanında olmam gerekirken bazı sebeplerden dolayı işimde oldum... 

Ama bunu bu mesleğin içinde olanlar ancak bilir... Rakamların hayatımızdaki yerini faiz oranlarını ve iniş çıkışlarını oysa ki bu koşuşturma anında Hayatımıza girenleri girerken çıkanların bazen farkına bile varamayız... Toplam ve çıkartmadan sonra anlarız elde var sıfır... Mevsimin bahar mı? Yaz mı? Kış mı? Sonbahar mı? Gelen izin dönemlerinden anlarız... Yarım yamalak yoksa bu kadar çok birikimim olabilirmiydi iş hayatımda... Birikim deyince kimse para olarak algılamasın... Herkes para pul biriktirir ben ise izin zenginiyim... (74 gün )

Nerden geldi buraya Sevgili Müdürüm ile konuşurken sanırım iki meslektaş yan yana geldi mi ? Sormayın gitsin... Çok şükür az bir zaman kaldı hayellerime ol(a)mayan... Şimdi yazıyorsam sık sık hem okumaya başkadığım kitabın derin cümlelerine takılmam... Hem de gerçek anlamda sızım sızım sızlayan günlerimin her sene yaşanan tekrarını bastırmak adına diyelim...

Ve çoğu kitaplarında kendimi bulduğum bir tesadüf eseri tanışdığım Kahraman Tazeoğlu'nuda atlamamalıyım... Fırsat bulup zoraki çıktığım bu tatilde... O bile yarım kaldı... Yanımdan hiç ayırmadığım... YARALI