Yazık etmeyelim

Anne karnında öğrenmeye başlarız... Doğarız minicik eller ilk anne elini tutar anne sıcaklığını hisseder, saftır bebek, dünyadan bi haber... Henüz egoyu tatmamıştır, kimseden azar işitmemiştir, aşağılanmamıştır...

Sonra büyümeye başlar, yavaş yavaş... Kimi çocuklar şanslı doğarlar odaları o doğmadan hazırlanmıştır, giyisileri sıra sıra dizilmiştir dolabına... Kimilerininde aslında doğarken başlar yaşam kavgaları ba ay sonunu nasıl getirecez kaygısı sarmıştır çoktan anna babayı...

Biz doğmadan yazılmıştır kaderimiz aslında ve kime nasıl bir misyon verilmişse onu taşımak zorunda şartlar ne olusa olsun... Evet doğumla ölüm arasında büyüyüp yaşamaya başlarız sorunlar başlar yaş ilerledikçe sorunlar dahada büyür... Bazen isyan bayraklarını açarız niye doğdum sanki...

Acaba anne baba yı seçme şansımız olsaydı kimi seçerdik... Anne baba sevgi vermeli maddiyat önemlimi hayır yetiştirebilmeli evladını onun için elinden geleni yapmalı boynunun borcu olmalı onu okutabilmek... Arka arkaya doğurup Allah rızkını verir dememek lazım kimilerinin yaptığı gibi... Ne yazıkki o kadar fazlaki canım ülkemde böyle düşüneneler sonra çocuklar ya trafik lambalarına aldırmadan araba camları silmeye çalışıyor,ya mendil satıtor ya kapkaç... Ne geliyorsa başımıza eğitimsizlikten geliyor...

Yıl 2006 hergün dahada ilerleyeceğimize geriliyoruz... Çocuğuma bırakacağım yada ona verebileceğim kitaplarla dolu bir kütüphane olmalı, öyle yetişen bir insan mutlaka ilerde iyi bir yerde olacaktır ve onun çocuğuda öyle olacaktır... Dünyaya bir canlı getirirken iki kere düşünelim gerçekten ne istiyoruz bundan emin olalım herkes anne baba olamaz çocuk yetiştirmenin bilincine varalım o bizim evladımızda olsa kimsenin hayatını karartmaya hakkımız yok...