Yazmak kendi içime yaptığım gizemli bir yolculuktur!

Yaşamını sözcüklerle haşır neşir olarak sürdüren biri olarak yazma eyleminin bana verdiği hazzı başka hiçbir yerde ya da eylemde bulamam. Yazmaya oturduğum zaman aklımda belli bir konu olsa bile, o konuyu ifade etmeye çalışırken aldığım yol, kıtalar keşfetmeye giden gezginlerin yolları kadar gizemlidir. Bu yollarda ilerlerken gördüğüm manzara beni hayretlere düşürür. Öyle mutlu olurum, öyle haz alırım ki, yazı bittiğinde hipnozdan  uyanır gibi olurum. Üzerimden tonlarca yük kalkmış, kuş gibi hafif hissederim kendimi. Bir de her yazıdan sonra kırklanmış hissederim kendimi tertemiz.

Sözcüklere saygım sonsuzdur. Onları;  insanları kandırmak, aldatmak, üzmek, ezmek ve maddi çıkar  kazanmak için  kullanmadığımı bildiklerinden, sözcükler de bana saygı duyar ve yazma eylemi için çıktığım yolda jestlerini yaparlar. Öyle muhteşem yerlerden götürürler ki, yazı bitene kadar mest olurum.  Bana yaptıkları bu güzellikten dolayı sözcüklerin mutlu olduğunu  gözlerinden okurum.

Sözcükler ve ben onurlu, dik duruşlu, saygı, sevgi ve bilgi dolu yüksek insan kalitesine ulaşmak için çıktığımız yollarda neylersek güzel eyleriz. Bundan büyük mutluluk mu olur?