Yazmak

Yazmak;

Kimi zaman uzun ve sancılı

Kimi zaman ferah ve rahatlatıcı

Kimi zaman kusmak

Kimi zaman susmak

Her şeyi ortaya koymaya çalışmak

Sahte yalanları saklamak

Kimi zaman kendini bulmak

Kimi zaman kendini kaybetmek

Kimi zaman boşalmak, ağlamak

Kimi zaman bırakmak kalemi

Ama hep uysal, sakin, gürültülü, sarsıntılı yalan hayatı yansıtmak.

Hep içindekileri ortaya koymak…

Hani insan uzun süre yazmayınca yeteneği de yitermiş ya…

Cemal Süreyya’nın da belirttiği gibi “Geç anladım ama yazarlık yeteneği yitebiliyor.”

Susunca insan, içine atınca, boşalmazsa kağıtlara, ağlatmazsa bozuk yazısı ile beyaz kağıtları, körelirmiş. Bitermiş bir noktadan sonra.Tolstoy da böyleymiş zaten. Bütün büyük yazarlar gibi günde belli bir süre yazmadan kalkmazmış mesela masadan. İşte buymuş başarısının sırrı! Doldurmadan satırları yok hayata başlamak! Önce boşalmak, kusmak içindekileri delicesine, ağlamak; sonra başlamak gündelik yalanlara…