Yedi yaşında küçük bir kızdı

Yedi yaşında bir küçük kızdı
Esin perisi annesinden kaptığı
Soylu bir baharla
Sarp yamaçları çıkıp
Göğün ellerinden tutacaktı
İlkyaz güneşi övgüler düzerek
Düşlerle taranmış saçlarını okşayacaktı

Ben onu öyle görmüştüm
Yedi yaşında bir küçük kızdı
Canı gibi sevilen bir adı vardı
Aradan çok zaman geçti
Issızlığına damlayan bir gülüşü
Gerçek bir düşü arayan bakışları vardı

Şimdi en mutlu çağında
El değmemiş bahçelerde gezinir
Kalbi temiz,hüzünden uzak gezinir
Geceyle gündüze sarınıp
Can evini söken
Galaksi gözleriyle
Kâinata gönül sarkıtır

Ömür hep böyle geçip gitmeyecek
Günü geldiğinde gönlü doruğa çıkacak
Bir başka canı canına katarak
Annesinden geçen mirasla
Savaş atına binip
Güzelliğe meydan okuyacak