Yemek sonrası sigara

Üst üste yakıyorum ve her seferinde “ artık bırakmak lazım ” diyerek bir tane daha yakıyorum. Öyle zamanlar oluyor ki insan bir sigara için ruhunu satacak. Artık hayatimin tadı tuzu olmuş, doktor biranda hayatıma giriyor ve bırakacaksın diyor. Yapma doktor, sen de içiyorsun!. Doktorlar için bu tür açıklamalar kolaydır, sigarayı bırak, içkiyi kes, ot ye, vs. Peki sonra? Ot ye ot gibi yasa! Yapma doktor, gözünü seveyim yapma. Hadi sigarayı azalttık, peki ben güzel bir akşam yemeği sonrası titreyerek sigara paketimi aramayacak mıyım? Ya da tepeleme meze dolu bir rakı sofrasında ilk kadehle birlikte meşalemi yakmayacak mıyım? Sigara o kadar ilginç bir zehir ki yokluğunda kendini çok iyi özletir.

Elinizin altında sigara vardır ve huzurlusunuzdur. Dolu bir paket tiryakiye güven verir çünkü tiryaki bilir ki herhangi bir acil durumda (rakı sofrası, Türk Kahvesi sonrası, vs sonrası) ona yetecek kadar mermisi vardır. Ama asil zehir son sigaradadır. Pakette tek bir sigara kaldığı zaman panik başlar. Sanırım biyoloji ve psikoloji bu noktada kesişiyor. Kalp atışları hızlanır, kan basıncı artar, bir tur panik atak başlangıcı yani.Artık huzursuz, mutsuz, ve sigarasızsınızdır. Sonunda yeteri kadar sigara kalmadığı kanısına varılır ve alacakaranlıkta açık market aranmaya başlarsınız. Market bulunduğunda hızla bir paket sigara alınır ve zafer kazanmış kumandan edasıyla paket açılır. Doktorun sözleri yeni paketin ilk sigarasının külleri gibi yok olur gider. İkinci sigarada artık doktor bile yoktur aklınızda....