Yeni bir Yıl işte...

Yeni bir yılın ilk haftasındayız… Zaman, ilerlemeye devam ediyor… Keşke her zaman güzel şeyleri kaleme alabilsek… Kelimelerimiz güzeli yazsa… Ama hayat işte… Her zaman mümkün olamıyor güzeli yazmak… Artık, yazılar öyle bir hal aldı ki yaşanan hangi kötü olayı yazacağıma döndü sanki… Bu hayatta, hele ki bu benim güzel memleketimde umudu korumak, hayal kurmak öylesine güç ve büyük hüner ki…
Ama öyle ya, yaşıyorsak vardır bir sebebi…
Neyse, ben, yılbaşımı ailemle evde kutladım… Yılbaşı gecesinin ilerleyen zamanlarında hani şu geri sayıma başlanan dakikalarda umutlarımı, hayallerimi sıraladım içimden… Bir de matematik çalışıyordum o sırada…. Kim bilir belki de bir dilci için en yüksek neti yapabilirim Kpssde… Şükür ki hayal etmek parayla değil…
Yılbaşı benim için güzel geçti…Peki ya o  “Annem nerede” diyen küçük kız için? Keşke anne ve babası ile sağ sağlim evine varabilseydi… Ama olmadı… Anne ve babasını trafik terörüne kurban verdi…. Kendisi kurtuldu… Çetin zamanlar bekliyor seni güzel çocuk… Annem nerede diyen korkulu sesini duyunca yüreğime battı acı… Acı hiç insanın yüreğine batar mı? Batar be güzel çocuk… Hem öksüz, hem yetim kalmak… Daha hayatın başlangıcında… Nasıl yazılırsın ki sen güzel çocuk?
Ve hain teröre kurban verdiğimiz şehit polisimiz… Albayrağa sarılı tabut… Geride kalan ve babasını belki de sadece fotoğraflardan tanıyabilecek hüzün gözlü çocuklar… Uzaklara dalan bir eş… Evlat acısını duyan anne ve baba… Tarifi imkansız hisler…
Sanki acı, memleketimin sabrını sınıyor… İnsanın, mantığı ile hareket etmesi bazı anlar öylesine zor ki… Memleketimin üzerine dikili o kara gözler, sanki bunu gözler gibi… Lakin inancımız ve umudumuz ve ATA’ larımızdan aldığımız özgürlük ateşinin önünde hiçbir kuvvet duramaz…
Benim güzel memleketim… Yeni yılımız kutlu olsun…

İmza: Prangalı Direnişçi