Yeniden bahar

Yine gelmiş bahar, yeniden doğar mı umutlar

Ne o şehir ne bu şehir ne oradaki ne buradaki istasyonlar. Öksüzdür şimdi haydarpaşa garı.

Ne trenler, ne hareket düdükleri. Ne giden var, ne gelecek. Anılarda silik karelerde, hayallere dönmüş gerçek.

Doğduğum şehirde de satılırdı boza. Satılık herşey gibi. İçerdik kışın  bol tarçınlı. Yakın bir kasabanın sarı leblebisi ile. Un ufak oldu anısı.

Niye geldiğimi bilmediğim, bildiğim ama unutmak istediğim herkesle yabancı kaldığım bu şehir.

Bozası ünlü, kendisi vefalımıdır bilmmem, uğramadığım semti bu şehrin bir ara istasyonunda hep vefa beklerim. Oysa tek tek yolcu ettim gidenleri. Yok artık bir gelen yok bir istasyon büfem. Tek vefalı dost yalnızlığım. Tek tanışım . Bu kaçıncı umutsuzluğa sarışım. Hep mi kanat açılır bir bilinmeze. Hiç mi yoktur umut verecek.Tutunacak bir dal hiç mi yeşermez gül ağacında asılımı kalır dilekler?

Bu kaçıncı bozgun bu kaçıncı tarumar kırık dallarında güllerin ürkek bir kuş gibi gönlüm olurmu dileklerim?

Yeşermeden bahar, seslenmeden börtü böcek yok sana bir gelecek diyen şu tepemde uçan martı.

Geçmiş üşütmüş soğuk kış, duygularda deprem. Anlamadan baharı birden kavurucu bir ağustos sabahında o çığlık çığlığa beyaz martı, yanında arsız, kendi çıkarında kınalı sokak kedisi, boş bir parkın kanepesinde yalnızlığında bir kadın. Ne vefa ne umut ne bahar. sadece anılarında kalmış bir tarçın kokusu var.

Ve gül dallarında eski yıllarda asılı kalmış niyetler.

Yinede isteyene bol bereketler, kısmetler, bir güvercin ağzında haberler, olacakmı dilekler

Hayırlarla dolsun bahar.

her yazın bir kışı, her kışın bir baharı var.

Arsızdır umutlar.

Ateş çemberinden atlanır korlanmış küllerde vefasında dileklerin yeniden yeniden yeni bir bahar.

Umutlar gibi arsızdır duygular.

Duyguların dilekleri var.

Duyulanları var.

Kabul görenleri bahtiyar.

Anacığımın söğütten sevgi sopası, boyalı yumurtaları

Eski yıllardan anılar...

Cahide Yormaz Öz/Kalamış

Hıdrellezmiş

&.5.2015 MİŞ