Yeniden canlanıyorum sanki

25.03.2012

Uzun yıllar gibi geldi yaşadıklarım… Tüm yaşadığım hisler ve hastalığım sanki iç içe geçti… Bir buhran hali, hayattan bezme anları… Ne anlatmak, ne de anımsak dahi istemiyorum. Şu an ellerim titriyor! Allah’ım dedim: “Ne yaşıyorum, bu nedir?” Ben bir ceza mı almıştım acaba? Henüz cevabını bulmam için çok erken, yaşayacağım, tartacağım ve anlayacağım.

En sevdiğim ilkbahar mevsimi işte gelmiş, ben uyurken… Ben de bu mevsimde doğmuşum bu sevgiyi hep ona bağlıyorum. Ama o ilk uyanışları anlayamamak, farkına varamamak bana öyle acı geldi ki… Ve bir an beklenmedik mucizeler de oluyor, beklemediğiniz küçük olaylar, ziyaretler, arkadaşlar, dostlar, nüanslar… Belki de hayat bu küçük eğlencelerde gizli… Şimdi bu küçük ayrıntılara sevinip iyileşmenin biraz olsun verdiği sevinçle uyanıyorum, tıpkı doğanın uyanışı gibi… Yavaş, yavaş… Bu yıl çok ağır geldin bana ilkbahar!!! Ne oluyor bana aşk da yok? Ne olmuştu da ben çok yıkılmıştım, ayakta dahi duramamıştım? Şimdi canlanıyorum, bekle beni bu sene de İstanbul! Senle daha çok işimiz var!

Serenay ÖZTÜRK