Yeniden Merhaba

Saat 23.11… Yazmaya başladığım saat bu. İstesem ayarlayamam! Sol yanımda bu gecenin son çayı bana bakarken, bu yaz parmaklarım ile küs olan klavyenin ilk buluşmasının tatlı tıkırtılarını dinliyorum, pek oralı olmadan. Bu cümleleri yazarken, bir yandan da aklımdan hızlıca geçiriyorum bu sefer yazıyı bitirebilecek miyim diye.

Havalardan mı yoksa benim havalarımın pek iyi olmamasından mıdır bilmem, bu yaz ne yazı yazabildim, ne de kitap okuyabildim. Yazı yazamadığım zamanlar çok oldu elbette, ama kitap okuyamadığım bir zaman, okumayı öğrendiğimden beri ilk kez oluyor. Bu durum o kadar korkutucu ki, suçu havaya atmak ve Eylül’ü beklemek işime geliyor.

Peki, bunları size niye anlatıyorum? Belki benim gibi bu durumdan muzdarip birileri vardır da, beni rahatlatacak bir iki satır yazarlar ve bende bu suçluluk duygusundan kurtulurum diye. Aslında çok uzun zaman oldu bu platformda yazı paylaşmayalı, ama yıllar geçmesine rağmen yazılarım okunmaya devam etti ve hep yorum ya da mesaj almaya sürdürdü. Son dönemde herkes yeniden yazmam konusunda çok samimi notlar ilettiler bana. Ben de yeniden yazabilir miyim acaba diye bir süre tarttıktan sonra, denemeye karar verdim. Daha önce yazdığım yazılara yeniden göz gezdirdiğimde, bana yabancı geldiler. Sanki onları ben yazmamışım gibi. Hatta bazı yazılarımda belirttiğim düşüncelerimin tam tersini düşünüyorum şimdi. Bazı yazıları neden paylaşmışım diye düşündüm. Kaldırmakla kaldırmamak arası kaldıklarım oldu. En sonunda “değişmeyen tek şey zamandır” diyerek kabullendim. Ben de herkes gibi, değiştim, büyüdüm, olgunlaştım… Şimdi, size yeniden kocaman bir MERHABA diyorum.